Ofiara

W kulcie Starego Przymierza przedmiotem ofiary jest dar w postaci zwierzęcia lub płodów ziemi, złożony na ołtarzu Boga i wyłączony z codziennego użytku przez częściowe lub całkowite zniszczenie.

Na ołtarzu płonie ogień, który spala ofiarną żertwę. Dym staje się modlitwą wznoszącą się ku Bogu. To ofiara zwana całopalną. Inny rodzaj ofiary wyraża się rozdzieleniem daru pomiędzy kapłana i składającego ofiarę.

Zawsze ważnym elementem jest dotknięcie rękami składanego i przyjmowanego przez kapłana daru. Oznacza to złożenie z materialnym darem samego siebie.

Przy składaniu ofiar ze zwierząt symbolika staje się mocniejsza, bo ma się tu do czynienia z krwią, którą uważano za siedlisko życia, więcej - za samo życie. Sensem całego obrzędu (w różnych jego odmianach) jest wejście człowieka w bardziej zażyłe stosunki z Bogiem - czy to przez przebłaganie za grzechy, czy też dziękczynienie i uwielbienie Boga.

Sam ryt ofiarny może stać się pustym formalizmem, co było piętnowane przez proroków. Wielość ofiar Starego Przymierza Jezus zastąpił jedną ofiarą, w której żertwą stał się On sam, Jego ziemskie życie. Ta ofiara ma walor ponadczasowy w Eucharystii.

OTWÓRZ: KPŁ 1,1-9; PS 51,18N; HBR 7,27-8,6.

«« | « | 1 | » | »»
Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Rozpocznij korzystanie