Języki ognia

Tak jak na Synaju ogień Ducha Świętego, który zstę­puje do serc, sprawia, że stają się one zdolne do przyjęcia królestwa Bożego

„Chociaż prorocy otrzymali od Mojżesza dar prorokowania, dar Mojżesza nie umniejszył się" (Tanch 29 a). To pozwala nam zrozumieć, dlaczego w wieczerniku języki ognia rozdzieliły się: Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch (1 Kor 12,4).

Miał więc miejsce dar języków: Każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku (Dz 2,6). Tradycja rabiniczna opowiada o podobnym cudzie. „Rabbi Johanan powiedział: Co to znaczy Pan wypowiada słowa wymawiając je jak „Wielkie Wojsko" (Ps 68,12)? Każde słowo, które wychodziło z ust Wszechmogącego, dzieliło się na siedemdziesiąt języków, aby siedemdziesiąt narodów mogło usły­szeć słowo Boże, każdy w swoim własnym języku. Jak uczy barajta szkoły rabbiego Iszmaela: Napisano: Czyż moje słowo nie jest jak ogień, czy nie jest jak młot kruszący skałę? (Jr 23,39). Tak jak uderzenie młota dzieli się na mnóstwo iskier, tak słowo wychodzące z ust Boga dzieliło się na siedemdziesiąt języków (Szab 88 b). Rabbi Jehoszua mówił: To tak, jak kiedy ktoś uderza w kowadło, iskry sypią się na wszystkie strony" (Midr Ps 92,202 a).

W wieczerniku, podobnie jak na Synaju, wzrok łączy się ze słuchem: ci, którzy widzą języki ognia, stają się zdolnymi słyszeć słowo Boże. Według midraszu „cały lud widział głosy" (Wj R 71 a).

„Siedemdziesiąt narodów" widzi, słyszy i rozumie słowo Boga skierowane do Izraela, by było przekazane światu; jest to cud, który towarzyszy zstąpieniu Ducha Świętego: „Bóg cudownie grzmi swoim głosem, działając cuda niepojęte (Hi 37,5). Co to znaczy? Kie­dy Bóg dawał Torę na Synaju, ukazał Izraelowi liczne cuda. Jak? Bóg mówił, głos wychodził z Jego ust, obiegał cały świat, a Izraelici słyszeli Go. Gdy przychodził z południa, biegli na południe, aby słyszeć głos stamtąd. I tak samo z wszystkich czterech stron świata. Wtenczas dał się słyszeć głos idący z nieba, jak powiedziano w Pwt 4,36: Z niebios pozwolił ci słyszeć swój głos, aby cię pouczyć. Na ziemi dał ci zobaczyć swój ogień ogromny i słyszeć swoje słowa spośród ognia. Izraelici mówili bowiem miedzy sobą: Skąd przy­chodzi mądrość? I jakie jest miejsce poznania?" (Tanch 7a)

Pięćdziesiątnica jest świętem Ducha Świętego posłanego w czte­ry strony świata. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Ży­dzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak prze­mawiali w jego własnym języku. (...) Partowie i Medowie, i Elamici (...) słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże (Dz 2,5-11).

Pięćdziesiątnica żydowska ma już na Synaju znaczenie uniwersal­ne. Rabini chcieli podkreślić ten fakt wybierając do czytania w synagogach w dzień zakończenia święta Szawuot Księgę Rut. Tekst ten ukazuje, jak obietnica dana Izraelowi spełnia się poprzez małżeństwo cudzoziemki Rut z Żydem z pokolenia Judy z Betlejem. Prawnukiem tego małżeństwa będzie Dawid, potomkiem Dawida - Mesjasz.

Betlejem, „dom chleba", jest więc miejscem, w którym cu­dzoziemka, Moabitka, wchodzi w Przymierze; Jeszua, urodzony w Betlejem, jest Chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Wydaje się też, że drugie rozmnożenie chleba miało miejsce w czasie święta Szawuot (Mt 15,32-39). Jeszua nakarmił siedmioma chlebami cztery tysiące ludzi. Siedem jak siedemdziesiąt narodów, cztery tysiące jak cztery strony świata: Chleb żywy rozdany narodom.

Inny midrasz wskazuje nam, że tylko Duch Święty może przema­wiać do serca człowieka. Kiedy Józef, niewolnik w Egipcie, został wyniesiony przez faraona do godności zarządcy całego Egiptu, musiał poznać siedemdziesiąt języków, aby móc dobrze rządzić. „Przybył wówczas archanioł Gabriel i uczył go siedemdziesięciu języków; lecz on nie mógł się ich nauczyć. Wówczas anioł dodał (do jego imienia) literę pochodzącą z imienia Boga („h": Jehosef), a on je zrozumiał, jak mówi Psalm 81,6: To prawo ustanowił On dla Józefa, gdy wyruszył on z ziemi egipskiej. Słyszę język nieznany (Sota 36 b)". Z innych midraszów wiemy, że „h" jest literą Ducha Świętego; dzięki niej Abram stał się Abrahamem (Rdz 17,5).
 

«« | « | 1 | 2 | 3 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Rozpocznij korzystanie