Przegrać siebie i żyć – największy z koszmarów. Stracić wszystko: żonę, syna, sens dotychczasowego życia, zmagać się z winą, której nie sposób odwrócić… i żyć. Lepiej to przerwać – uznał bohater powieści.

Zanim umrę… Spokojnie, umrzeć zawsze zdążę, zanim zatem umrę zaspokoję ciekawość w tej jednej sprawie. Co może leżeć zatopione w lodzie? Co tam tak błyszczy?

To początek historii o życiu, które jest silniejsze niż śmierć, o budzącej się między ludźmi więzi, która zamienia noc w dzień. Nie trzeba mieć planu na życie. Trzeba mu tylko pozwolić się pociągnąć.

„Chłopiec z lodu” Guido Sqardoliego to wspaniała, ciepła powieść o tym, że póki życie trwa jest nadzieja. Jej źródłem jest miłość drzemiąca na dnie najbardziej nawet zmrożonego bólem serca.

Polecam.