Ja i mój Bóg. Tak często patrzymy na swoją wiarę. No, dość często dostrzegamy jeszcze naszych bliźnich. Bliskich i dalekich. Rzadziej chyba tych naszych braci w wierze, którzy poprzedzili nas w drodze do wieczności, a których dziś czcimy jako świętych. Przyznanie się do prośby o wstawiennictwo tego czy innego świętego bywa kwitowane pełnym wyższości stwierdzeniem, że Bóg wystarczy i nie potrzeba już prosić o pomoc kogoś innego. Świat duchowy, ten o którym w wyznaniu wiary mówimy jako o rzeczach niewidzialnych, interesuje nas zazwyczaj tylko jako świat demonów. Bo mogą człowieka kusić, nękać, a nawet opętać. Aniołowie....

Pół biedy, gdy kojarzą nam się ze skrzydlatym aniołem stróżem, czuwającym nad przechodzącymi przez dziurawą kładką dziećmi. Częściej, także za sprawą swoistego gustu naszych przodków, widzimy w nich tłuściutkie stworki, zdobiące stare ołtarze i obrazy. A przecież są ważną częścią świata, którego – na razie - nie potrafimy zobaczyć. Więcej, mogą też mieć wpływ na nasze losy.

W wywiadzie dla czasopisma eSPe nasz gość, ks. Piotr Prusakiewicz powiedział przeprowadzającej wywiad dziennikarce: Nie wiemy, czy istnieje życie na innych planetach, ale we wszechświecie stworzonym przez Pana Boga nie jesteśmy sami. Obok nas istnieje inna „cywilizacja” – cywilizacja istot duchowych. Jak teraz Pani na mnie patrzy, widzi Pani jedną osobę, natomiast Pan Bóg widzi dwie, bo także mojego anioła stróża. Biblia podkreśla w różnych miejscach prawdę o wielkiej liczbie aniołów. Niezwykła hojność stwórcza Boga, którą możemy dostrzec w naszym makro- i mikrokosmosie pozwala przypuszczać, że świat duchowy jest co najmniej podobnie bogaty.

Może trzeba dowiedzieć się o tym świecie czegoś więcej od specjalisty? Jeśli myślisz ze warto, zapraszamy Cię na nasz czat. W poniedziałek o godzinie 21 do pokoju Wiara.