publikacja 03.10.2011 06:30
Chyba spełnia się pragnienie bł. Jana Pawła II: aby w klasztorach powstawały szkoły modlitwy. Oto w Zakroczymiu u kapucynów od października rusza Franciszkańska Szkoła Modlitwy.
Są dwa ważne dokumenty, w których błogosławiony papież zwracał uwagę na tę pilną duchową potrzebę: adhortacja „Vita consecrata” o życiu konsekrowanym i jego misji w Kościele i w świecie sprzed 15 lat i „Novo millennio ineunte” – list apostolski na zakończenie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000, opublikowany 10 lat temu. W nich Jan Paweł II apelował o tworzenie w klasztorach „szkół modlitwy”, bo ku niej właśnie powinien zwrócić się rozpoczynający się XXI w. „Modlitwa ma się stać jednym z fi larów naszej przyszłości” – podkreślał papież. Kapucyni z Zakroczymia, odpowiadając na ten apel i widząc duchową potrzebę wielu ludzi, postanowili otworzyć swoistą szkołę. – Jest usprawiedliwione, aby mówić o „uczeniu się modlitwy, o szkole”, bo kiedy uczniowie prosili Jezusa „naucz nas się modlić”, to On ich nauczał, podobnie czynił też Jan Chrzciciel – wyjaśnia br. Piotr Stasiński, były przełożony warszawskiej prowincji kapucynów, a teraz odpowiedzialny za Franciszkańską Szkołę Modlitwy w Zakroczymiu.
U wrót diecezji
Dla wjeżdżających do diecezji płockiej od strony Warszawy, Zakroczym jest pierwszym miastem, które mijają, a w nim jakby bramą jest kompleks zabudowań klasztornych. To tam od 254 lat posługują kapucyni: w zakonnym kościele są cenionymi spowiednikami. To tam przez 28 lat pracował bł. Honorat Koźmiński. Zesłany do Zakroczymia przez władze carskie i zmuszony do ograniczenia swej działalności, którą wcześniej z powodzeniem rozwijał w Nowym Mieście nad Pilicą, powtarzał: „tu nas Pan Bóg przysłał i tu pracować będziemy”. Przez konfesjonał i pracę z bractwami świeckich dokonał odnowy życia zakonnego. Tam rodziły się pierwsze zgromadzenia bezhabitowe, bo jak mówił błogosławiony, istotą życia zakonnego nie jest habit czy klauzura, ale serce konsekrowane.
– Kościół w utrapieniu, a ty drzemiesz i czuwać nie umiesz? – powtarzał Honorat. Jakby przedłużeniem jego niespokojnego i wrażliwego ducha, oprócz zgromadzeń, które w Zakroczymiu mają swoją duchową kolebkę, od ponad 40 lat jest prowadzony przez kapucynów Ośrodek Apostolstwa Trzeźwości im. o. Benignusa Sosnowskiego. Skupia on środowisko trzeźwiejących alkoholików, pomaga w terapii, organizuje spotkania dla rodzin osób uzależnionych, oferuje pomoc duchową. Od 1993 r. istnieje też Centrum Duchowości „Honoratianum” – miejsce spotkań, modlitwy i formacji franciszkańskiej w duchu bł. Honorata. Tu mieści się archiwum, biblioteka i muzeum warszawskiej prowincji kapucynów. – Dziś to centrum jeszcze szerzej otwiera się na duchowe potrzeby ludzi, bo naprawdę wielu chce się modlić lepiej i głębiej – przekonuje br. Piotr Stasiński.
Nieodrobiona lekcja
Problem jest, i to poważny. Wielu źle rozumie modlitwę: jakby była ona „podatkiem”, który trzeba Bogu zapłacić. Inni, od dziecka, poprzestają na pacierzu rozumianym jako danina, pańszczyzna, którą trzeba odprawić. Do kapucynów zwracają się ludzie z podobnymi pytaniami. Przed rokiem rozesłano ankietę do kapucynów i członków zgromadzeń zakonnych założonych przez bł. o. Honorata. Stawiano w niej pytania o modlitwę i o projekt stworzenia takiej szkoły. Na podstawie nadesłanych odpowiedzi powstały założenia dzieła, które wkrótce zaistnieje w Zakroczymiu. Ale przede wszystkim u podstaw tego franciszkańskiego pomysłu leży wiara i doświadczenie modlitwy ludzi.
– Znam prostą kobietę, rozmodloną, a jednocześnie bardzo roztropną, mądrą. Podziwiam jej spojrzenie na świat: ona się nie dziwi, nie potępia. Patrzy na rzeczy z dystansem, radością i nadzieją. Widzę, że siłę do tego czerpie z modlitwy. Inna osoba opowiadała mi o swoim trudnym życiu: jej mąż na początku wojny poszedł na front i nie wrócił. Ona z dziećmi została potem wywieziona na Syberię. Dwoje z nich tam pochowała, własnymi rękoma kopiąc dla nich groby. Potem uciekała z Armią Andersa. Gdy opowiadała o gehennie swego życia, na koniec dodała: „Miałam bardzo udane życie, tylko jeszcze nie potrafię się modlić”. To mnie zadziwiło, że mimo takich doświadczeń, największe w niej było pragnienie modlitwy – opowiada o. Piotr.
Lekcje na klęczkach i nie tylko
Celem powstającej szkoły będzie nauka i doskonalenie modlitwy, zwłaszcza myślnej. Jej uczestnikami mogą być osoby zakonne i świeckie. Spotkania będą prowadzili kapucyni i zaproszeni przez nich goście. – Człowiek uczy się modlitwy, kiedy się modli. Naszym zamiarem jest ukazanie choćby św. Franciszka jako męża modlitwy. Jako Jego synowie nosimy w sobie duchowość, polegającą na kontakcie z Bogiem poprzez szukanie Jego woli. Będzie to „franciszkańska” szkoła modlitwy, a więc otwarta, spontaniczna, w pewnym sensie nieprzewidywalna, włączone w nią są również uczucia. Zakroczym to o. Honorat, on to miejsce przemodlił. Będziemy mówili o naszym błogosławionym i jego spojrzeniu na modlitwę. On zostawił nam wiele medytacji i praktycznych wskazówek. Chcemy również stworzyć pewną formułę spotkań modlitewnych dla młodzieży – opowiada br. Stasiński.
W tej szkole będą 4 lekcje dziennie. W programie zajęć znajdzie się: nauka medytacji, zajęcia teoretyczne o modlitwie Biblii, modlitwie jako sztuce, modlitwie w historii chrześcijaństwa, modlitwie i psychologii oraz z zakresu teologii duchowości. Będą zajęcia praktyczne: modlitwa wspólnotowa i osobista, liturgia godzin, Msza św., w przyszłości również praca i modlitwa w grupach. Pierwsza edycja zajęć będzie miała charakter pilotażowy. Zarówno uczestnicy, jak i prowadzący będą wzajemnie zdobywać doświadczenia. – Liczymy tu na członków Franciszkańskiego Zakonu Świeckich i na tych wszystkich, którzy odczuwają takie pragnienie, aby ich życie duchowe, modlitewne było pogłębione. Gdy zaczną się modlić, ich problemy będą przechodziły w ręce Jezusa i będą znikały – zachęca o. Stasiński.
– Ta inicjatywa jest konkretną odpowiedzią na apel naszego błogosławionego papieża – napisał bp Piotr Libera do kapucynów z Zakroczymia, błogosławiąc nowemu franciszkańskiemu dziełu.
Pierwsze kroki we Franciszkańskiej Szkole Modlitwy