Tabgha

Myśl artysty układającego mozaikę jest iście teologiczna, wręcz duchowa: piąty chleb to ten rozmnażany na ołtarzu. Chleb eucharystyczny.

Tabgha leży nad Jeziorem Galilejskim, przy dawnej Via Maris. Pątniczka Egeria, która odwiedziła to miejsce w IV w., znalazła tu żywą wspólnotę chrześcijan. Już wtedy wokół kamienia, na którym złożono cudownie rozmnażane chleby, stał kościół. Powstał prawdopodobnie dzięki staraniom judeochrześcijanina Józefa z pobliskiej Tyberiady.

Pierwszy budynek cechował styl syryjski, jednak już w połowie V w. wystawiono tu bazylikę bizantyńską, zorientowaną na wschód. Fundatorem bazyliki był patriarcha Martyriusz z Jerozolimy. Martyriusz dużo czasu spędził w Egipcie i tym zapewne należy tłumaczyć widoczne egipskie wpływy w mozaice podłogowej.

W 614 r. Persowie zburzyli kościół i o miejscu tym zapomniano na ponad 1300 lat! Dopiero w 1932 roku niemieccy archeolodzy odsłonili ruiny fundamentów, na których postawiono obecną bryłę świątyni.

We wszystkich Ewangeliach znajdziemy łącznie aż sześć opowiadań o rozmnożeniu chleba. Badacze dowodzą, że są one zapisem dwóch historycznych wydarzeń: pierwszego rozmnożenia dokonał Jezus wśród Żydów, drugiego wobec ludności pogańskiej. To wyraźny znak, że całe Jego dzieło ma charakter uniwersalny: obejmuje wszystkich ludzi.