Sześciolatki w szkole

Przytaczamy wypowiedź prof. Ryś w całości:

Problem nauki szkolnej 6-latków od dłuższego czasu w naszej polskiej rzeczywistości budzi wielkie emocje. Śledząc wypowiedzi „za i przeciw” tego typu edukacji najczęściej podawanym uzasadnieniem wprowadzenia obowiązku nauki szkolnej 6-latków jest potrzeba przesunięcia granic wieku kształcenia po to, by wcześniejsze rozpoczęcie umożliwiło także wcześniejsze zakończenie nauki i rozpoczęcie pracy, dając w efekcie zabezpieczenie finansowe dla przyszłych emerytów i rencistów.

Argumenty przeciwne odwołują się do kwestii dobra dziecka. Dotyczą one najczęściej problemu braku dojrzałości 6-latka do podjęcia obowiązku nauki w szkole. W tym ujęciu podkreśla się znaczenie nie tylko rozwoju intelektualnego dziecka, ale i jego dojrzałości emocjonalno-społecznej, która w tak młodym wieku, w o wiele większym stopniu niż jego umiejętności dotyczące myślenia, pamięci, uwagi, mowy, spostrzegawczości czy też sprawności ruchowej, decyduje o przystosowaniu dziecka do szkoły. Gdyż trzeba tutaj podkreślić, że dzieci świetnie rozwijające się pod względem intelektualnym wcale nie muszą być proporcjonalnie emocjonalnie dojrzałe, a często wybitnym uzdolnieniom umysłowym człowieka towarzyszy np. zbyt duża wrażliwość, a więc w takim przypadku wcześniejsze rozpoczęcie nauki szkolnej przez dziecko może przynieść więcej negatywnych skutków niż pożytku.

Patrząc więc z tego punktu widzenia warto zwrócić uwagę na fakt, że prawie do końca okresu przedszkolnego, wskutek niepełnej dojrzałości układu nerwowego i niewykształconych jeszcze procesów hamowania, dziecko jest bardzo pobudliwe. Dlatego też nawet słabe bodźce mogą wywołać w nim silne stany emocjonalne.

Istotne jest także to, że u tak małego dziecka ogromną rolę odgrywa zapewnienie mu poczucia bezpieczeństwa, zaspokojenie potrzeby miłości, bliskości rodzica, komunikacja z najbliższymi. Zaspokojenie tych potrzeb jest konieczne, aby dziecko nabrało wiary w siebie, aby czuło się kochane, potrzebne, aby zaczęło dorastać do tego, by na coraz dłuższy okres - bez szkody dla rozwoju – opuszczać dom rodzinny i z radością wypełniać zadania wypływające z podjęcia nauki w szkole.

Trzeba podkreślić, że zdecydowana większość dzieci dojrzałość emocjonalną do rozpoczęcia nauki szkolnej osiąga dopiero w wieku 7 lat. A osiągnięcie odpowiedniego poziomu dojrzałości emocjonalnej jest konieczne, aby dziecko w szkole było aktywne, kreatywne, autonomiczne czy twórcze. U dzieci 6-letnich mogą więc wystąpić poważne problemy z przystosowaniem się do nowych warunków szkolnych. Dziecko 6-letnie często z błahego powodu wybucha, złości się, płacze, często, zwłaszcza, gdy jest zmęczone, staje się drażliwe, lękliwe i napięte, a nawet agresywne. Posłanie w tej sytuacji dziecka do szkoły może spowodować, iż będzie ono uczyło się niechętnie, że pojawią się u niego lęki, obawy, które sprawią, że rozwój intelektualny – o który tak bardzo troszczą się zwolennicy tak wczesnego rozpoczynania edukacji - wcale nie będzie przebiegał prawidłowo.