W maju w wielu miejscowościach - nie tylko na wsiach, ale i w miastach - wierni spotykają się przy przydrożnych kapliczkach i krzyżach, śpiewając: „Chwalcie, łąki umajone” i modląc się słowami Litanii Loretańskiej do Najświętszej Maryi Panny.

Żeby u Matki Bożej było ładnie

W samym Tolkmicku takich miejsc jest dziewięć. Czciciele Maryi, by uczestniczyć w tradycyjnym nabożeństwie majowym, gromadzą się tam w kolejne poniedziałkowe i środowe wieczory. Wiosną rodziny, na gruntach których stoją te kapliczki, krzyże, bądź mieszkańcy okolicznych domów, odnawiają je, przyozdabiają kwiatami.

Nabożeństwa odbywają się niezależnie od pogody, choć wiadomo - kiedy jest deszczowo, trwa ono krócej niż w ciepłe wieczory. W modlitwie uczestniczą osoby w każdym wieku - przychodzą młodzi, rodziny z dziećmi, osoby w średnim wieku i starsi. Udział bierze także kapłan z parafii. - Ludzie potrzebują takich nabożeństw na świeżym powietrzu, przychodzą na nie z potrzeby serca. Niektórzy najpierw uczestniczą w nabożeństwie w kościele o 17.30, a później jeszcze idą czy jadą pod kapliczkę - wyjaśnia ks. Józef Grochowski, proboszcz parafii św. Jakuba Apostoła w Tolkmicku.

W ubiegłym roku w Tolkmicku przy szlaku Green Velo powstała kolejna kapliczka. Wybudowali ją na swojej działce Wiesława i Roman Koziołowie. Figurę otrzymali od księdza proboszcza. Pani Wiesława sprawdziła, że to Matka Boża Róża Duchowna. - Przy tej kapliczce można usiąść, by pomedytować, pomodlić się albo po prostu odpocząć. Czasami zatrzymują się przy niej rodziny z dziećmi. W ubiegłym roku pewien turysta... rozbił tam nawet namiot - opowiada pani Wiesława.

Kobieta zaznacza, że zawsze chciała, żeby w tamtym miejscu powstała kapliczka. Sama często przy niej bywa, dba, żeby „u Matki Bożej było ładnie”. - To jest urokliwe miejsce, wielu osobom się podoba. Kapliczka jest tuż przy drodze, pod kasztanowcem. Ludzie potrzebują zakątków, w których mogliby przysiąść, chwilę się zastanowić, odpocząć, przestać wciąż gdzieś gonić - dodaje.

Serdeczna Matko, opiekunko ludzi...

- Na wsiach kult maryjny jest bardzo silny, ludzie modlą się za wstawiennictwem Maryi. Widać to szczególnie wśród rolników. Do uczestnictwa w nabożeństwach nie muszę zachęcać, parafianie sami przychodzą - zapewnia ks. Andrzej Mamajek, proboszcz parafii św. Stanisław Kostki w Rodowie. Przypomina jednocześnie pochodzącą z XVIII w., wciąż popularną pieśń „Serdeczna Matko”, w której śpiewamy, że szczęśliwy jest ten, „kto się do Matki uciecze”. - Te słowa pokazują, że Maryja jest przekazicielką miłosierdzia Bożego - zwraca uwagę.

Rodowo leży na Dolnym Powiślu, są to tereny poprotestanckie. Dlatego też znacznie częściej zauważyć można tam przydrożne krzyże niż kapliczki. Także kościół parafialny w Rodowie do 1945 r. był świątynią protestancką. Po II wojnie światowej w okolicę przybyła ludność z Kresów, Krakowskiego, ziemi dobrzyńskiej itd. - Majowe odbywało się koło krzyży, później pobudowano kapliczki, ale wciąż jest ich bardzo mało - mówi Ryszard Rabeszko, mieszkaniec Rodowa.

Przypomina, że w latach 60. i 70. w nabożeństwach uczestniczyły starsze kobiety, które prowadziły modlitwę, i obowiązkowo dzieci. Jak wyjaśnia, bardzo duży wpływ na kształtowanie się maryjności lokalnej społeczności miała wpływ bliskość Gietrzwałdu. - Doskonale pamiętam, jak w latach 60., 70. jeździliśmy na uroczystości odpustowe do Gietrzwałdu, które odbywały się 8 września. To były całe pielgrzymki, jechało pół wsi. Wyruszaliśmy nocą, pociągiem dojeżdżaliśmy do Samborowa, a później do sanktuarium trzeba było już dojść pieszo. W późniejszych latach, czasie stanu wojennego, ta tradycja zaczęła zanikać - wspomina.

Od lat w rodowskiej parafii Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny śpiewana jest nie tylko w kościele parafialnym, ale także przy krzyżach i kapliczkach w takich wsiach, jak Rodowo Małe, Gdakowo, Gonty Małe, Górowychy, Stążki. Ludzie spotykają się każdego dnia maja i śpiewem chwalą Maryję. Raz w miesiącu w modlitwie w plenerze, w każdej ze wsi, uczestniczy proboszcz. Po wspólnym odśpiewaniu litanii odprawia Mszę św. w intencji mieszkańców miejscowości.

Cały artykuł w „Gościu Elbląskim” na niedzielę 2 maja.