Pan Bóg ratuje nas przed złomowaniem

Małgorzata Toboła

publikacja 10.06.2021 11:15

Kościół, kolarzówki i klasyki. Co mają ze sobą wspólnego? W parafii Miłosierdzia Bożego w Brzesku wiedzą.

Polskie małe fiaty to też klasyki. Małgorzata Toboła Polskie małe fiaty to też klasyki.

Kolarzówki, wyścigówki, rowery zakupowe czy szosowe i klasyki – zabytkowe samochody, motocykle. Na pozór takie zestawienie kojarzy się tylko z techniką oraz z tym, że i rowery, i auta to środki lokomocji. W wypadku parafii Miłosierdzia Bożego w Brzesku to jednak nie wszystko, bo służą czemuś więcej i więcej je ze sobą łączy.

Ale po kolei, najpierw rowery. W piątek 4 czerwca stały się podstawowym narzędziem realizacji projektu „Dwa Kółka” w postaci rajdu. Projekt przeznaczony dla młodzieży przygotował i przeprowadził ks. Marcin Minorczyk, katecheta uczący religii w Zespole Szkolno-Przedszkolnym we współpracy z dyrekcją i nauczycielami tej szkoły pod patronatem zakładu CanPack i Urzędu Miasta Brzesko oraz parafii Miłosierdzia Bożego. Kilkudziesięcioosobowa grupa młodzieży pod opieką pedagogów i służby medycznej w asyście zmotoryzowanego patrolu policji przemierzyła blisko 33 kilometrową trasę Brzesko- Szczepanów - Borek - Brzesko z licznymi atrakcjami i wypoczynkiem po drodze.

Wyjazd spod kościoła parafialnego przy ul. Jana Pawła II poprzedziła wspólna modlitwa z prośbą o błogosławieństwo w drodze, a około 14.00 wyprawę zakończyła modlitwa dziękczynna.  Pierwszym celem rajdu było nawiedzenie sanktuarium św. Stanisława w Szczepanowie połączone z poznawaniem miejsca narodzin patrona Polski i z chwilą modlitwy w bazylice oraz szczepanowskim Panteonie Świętych i Błogosławionych. Drugim zaś - Centrum Aktywnego Wypoczynku w Borku, gdzie młodzież posiliła się zapiekankami z pieczarkami, miała chwilę czasu na różne atrakcje, jak gra w piłkę czy przejazd tzw. „tyrolką” oraz uczestniczyła w kursie pierwszej pomocy.

- Te cenne wskazówki, jak można w każdej sytuacji życiowej pomóc drugiemu człowiekowi, przydadzą się na całe życie i nie tylko młodzieży - podsumował ks. Marcin. Rajd zakończył się w miejscu, z którego wyruszył, czyli na placu przed kościołem.

W drogę!   Małgorzata Toboła W drogę!

Natomiast zabytkowe pojazdy i ich właściciele oraz miłośnicy klasycznej motoryzacji już nie pierwszy raz przyjechali do grodu nad Uszwicą na zaproszenie parafii Miłosierdzia Bożego oraz grupy „Pojazdy Zabytkowe Brzesko”, by tutaj rozpocząć z Bogiem i z Bożym błogosławieństwem kolejny sezon. W tym i poprzednim roku spotkanie zostało ograniczone w formie, ale niezmiennie najważniejszym momentem jest udział we Mszy św. sprawowanej przez ks. proboszcza Wojciecha Wernera, tym razem w sobotę 5 czerwca o 11.00.

I chyba Pan Bóg błogosławi tym spotkaniom, bo nawet tak niepewna jeszcze rankiem tego dnia deszczowa pogoda, nagle się odmieniła, a potem cały już czas sprzyjała właścicielom, jak i obserwatorom ponad 130 zabytkowych perełek motoryzacji, wyszykowanych na tę okazję i błyszczących w słońcu. Doprowadzone z wielkim trudem do tak pięknego stanu, stanęły te skarby przed kościołem, aby je pobłogosławić. - Ratujemy zabytkowe pojazdy przed złomowaniem, mimo, że wymaga to wiele trudu i zachodu. Tak samo Pan Bóg chce nas ratować przed przegraniem swego życia, mimo, że to wymagało ofiary Jezusa na krzyżu - mówił do uczestników ks. Wojciech podczas homilii. -  A ile jestem gotów zrobić, żeby do pięknego stanu doprowadzić swoją duszę? - pytał - bo Panu Bogu zależy na tym, żebyśmy byli piękni przed Jego obliczem. Droga do tego jest prosta: sakrament pokuty, codzienna modlitwa, Eucharystia, Komunia święta, lektura Pisma świętego. To są takie drobne rzeczy, które sprawiają, że piękniejemy przed Bogiem na duszy, a to jest najważniejsze - tłumaczył pasjonatom motoryzacji towarzyszący im od wielu lat kapłan.

Powiedziane jest „Wszystko czyńcie na chwałę Bożą”. Ale klasyki i kolarzówki? Niemożliwe? Jak najbardziej możliwe! Wszystko: czy to modlitwa, nauka, praca czy też realizacja pasji, hobby, różnorakich zainteresowań, codzienna troska o duszę jak i o ciało, może przybierać różne formy, może się  odbywać w różnych miejscach, może przynosić radość i pożytek i na dodatek łączyć. Bez różnicy na wiek, płeć, stan czy zawód i miejsce pracy. A do tego nie mieć nic wspólnego z nudą i rutyną. Chrześcijaństwo nie jest nudne!