Obawy w Europie wynikają z tego, że wzrosły ceny paliw, zwłaszcza gazu. Część krajów kontynentu może się obawiać wyłączeń prądu, nie totalnego blackoutu. Hiszpanie bazują na gazie z Afryki Północnej. Pojawił się kłopot z jedną z linii przesyłowych, ale druga pracuje i władze zapewniają, że krajowi nic nie grozi.

W Polsce całkowity blackout nie powinien się zdarzyć. Niedawno weszła w życie ustawa z 2017 r. o rynku mocy. Zgodnie z nią producenci energii trzymają bloki w gotowości. Nie mogą ich wyłączyć, nawet jeśli spada z tego powodu sprawność (czyli zasób energii wyprodukowanej z określonej ilości węgla). Ustawa przekłada się z kolei na rachunki odbiorców – gospodarstwa domowe i przemysł więcej płacą za prąd. Druga rzecz to polityka ogólnoeuropejska. Od wielu lat węgiel jest na cenzurowanym. W związku z tym banki nie udzielały pożyczek na budowę i modernizacje bloków węglowych. Wzrosła zatem awaryjność, choć niedużo. W przyszłym roku ma też powstać NABE, czyli Narodowa Agencja Bezpieczeństwa Energetycznego, która przejmie bloki węglowe od elektrowni. Zarządy firm nie inwestują więc w duże remonty. Trzeci problem to sam węgiel. Był czas, kiedy kupowaliśmy go z kopalń mniej, więc zgodnie z umowami z rządem zamknięto część wyrobisk. Teraz zużywane są zapasy paliwa w elektrowniach – jeszcze są, ale nie ogromne. W dodatku cena węgla na świecie wzrosła. Kopalniom bardziej opłaca się sprzedawać drogi produkt za granicę, niż realizować długoterminowe umowy z polskimi odbiorcami, gdzie cena była z góry ustalona. Mamy zatem skomplikowany obraz, w którym musiałoby wszystko naraz pójść źle: zmniejszenie dyspozycyjności i awarie bloków, bardzo niska temperatura, brak węgla na składach. Wszystko to razem jest mało prawdopodobne.•