Większość z nas codziennie mija w pracy, w windzie, na ulicy swoich dalszych krewnych. Trudno ich rozpoznać, bo najczęściej nosimy różne nazwiska. – Mój brat Tomek też się zdziwił, bo zobaczył na spotkaniu rodziny Czardybon ojca swojego byłego szefa. Okazało się, że długo pracował u człowieka, z którym jest spokrewniony – śmieje się dr Wojciech Schäffer z Archiwum Archidiecezjalnego w Katowicach i potomek Józefa oraz Zofii Czardybonów, żyjących w XIX wieku we wsi Paprocany. Jego przodkowie byli wolnymi sołtysami, czyli wolnymi chłopami, którzy mieli własne gospodarstwa i nie musieli odrabiać pańszczyzny u pana.

Poszukiwanie swoich korzeni, sporządzanie rozgałęzionych drzew genealogicznych przodków, stało się w ostatnim dziesięcioleciu w Polsce modne. I co ciekawe, nie ogranicza się już tylko do familii szlacheckich, które od wieków zachowywały pamięć o swoich przodkach i szczyciły się herbami. Dziś wielkie rodzinne spotkania organizują też potomkowie pańszczyźnianych chłopów. I doskonale się bawią, poznając na tych imprezach dwustu nieznanych dotąd kuzynów.