Są potrzebni i prezbiterzy i diakoni...na tyle obowiązków ( chociażby katecheza 2 razy w tygodniu!)jakie ma ksiądz w parafii, przy jednoczesnym starzeniu się społeczeństwa diakon jest potrzebny!Może wykonać swa misje szczególnie wobec chorych i starych a kapłan ma wówczas i siły i czas na prowadzenie kierownictwa duchowego wśród parafian.Poza tym diakon z swoją rodziną jest też (z pomocą Bożą )świadkiem Chrystusa dla innych.

Ale diakonat, jaki znamy z Dziejow Apostolskich NIGDY nie mial zastepowac prezbiteratu. To dopiero pozniej zrodzila sie praktyka w Kosciele lacinskim, ze diakonat to wstep do prezbiteratu, a wiec niejako automatycznie powiazany z celibatem. Z praktyka pierwszego Kosciola nie mialo to juz wiele wspolnego. Szczegolnie, ze diakoni byli powolywanie przez wspolnote do prac charytatywnych. Wlasnie po to, zeby prezbiterzy NIE MUSIELI sie tym zajmowac, a mogli sie skupic na "modlitwie i posludze slowa". Apostolowie szybko zauwazyli, ze wszystkiego opanowac nie dadza rady i ich powolanie jest tam, gdzie przypomnial to mnaszym kaplanom papiez Benedykt XVI. A nie w planowaniu inwestycji.

Ale jezeli ktos uwaza, ze w parafii jedyny i decydujacy glos musi miec proboszcz i powinien zajmowac sie wszystkim: od sprawowania Skaramentow, przez nauke religii, do zbierania pieniedzy i remontu dachow, to co innego.
Tyle, ze w ten sposob zaniedbuje on to, co naprawde jest jego powolaniem. Po czesci to problem jego sumienia, ale jednoczesnie jest to grzech przeciw wspolnocie Kosciola, bo wlasnie w ten sposob generuje sie realny brak poslugi prezbiterow: bo zajmuja sie nie tym, co powinni.

cyt:"Nie będzie żadną odpowiedzią na brak księdza".kon.cyt. A kto powiedział ze ma być? Biskupi polscy w "Wytycznych dot. formacji zycia i poslugi diakonów stałych w Polsce" napisali:

"Za wprowadzeniem w Polsce diakonatu stałego w obecnej chwili przemawia przede wszystkim potrzeba ukazania diakonatu jako właści-wego i trwałego stopnia hierarchicznego (por. KK 29) i ożywienia w ten sposób wspólnot chrześcijańskich (por. WRD 3). Chodzi też o to, by określone posługi spełniane dotąd w sposób stały przez świeckich, świa-domie uczestniczących w misji ewangelicznej Kościoła, otrzymały trwa-łe wsparcie w postaci sakramentalnej łaski święceń diakonatu, aby ich wypełnianie mogło być skuteczniejsze (por. DM 16; KKK 1571).

"Diakoni niech będą mężami jednej żony, rządzący dobrze dziećmi i własnymi domami." (1 Tm 3, 12) Gdzie tu mowa o celibacie diakonów? "Dla czystych wszystko jest czyste, dla skalanych i niewiernych nie ma nic czystego(...)". (Ty 1, 15). Ach ten Św. Paweł, taki nieposłuszny Tradycji. "Diakoni podobnie niech będą czyści w swych duszach (...). Również ich kobiety niech nie podążają za diabłem, lecz niech będą łagodne, ażeby z powodu ich bezwstydu nie bluźniono ich mężom." (Komentarz Efrema Syryjskiego do 1 Tm 3, 8-13). W pierwszych wiekach Kościoła nie było wymogu celibatu dla duchownych i taka jest Tradycja.