Dwa miesiące temu urodził nam się bardzo oczekiwany pierwszy wnuczek,wykryto u Niego całkowite zwężenie dwunastnicy i w dniu w którym się urodził został szczęśliwie zoperowany, stwierdzono u Niego także zespół Downa.Na początku byliśmy zdruzgotani,
ale teraz oswoiliśmy się z tą myślą,i nie wyobrażamy sobie że, może mogło by Go nie być.
Jest prześliczny,i na pierwszy rzut oka nikt nie wierzy ,że ma z.Downa.Ja jako babcia uwielbiam Go.Gdy miał wnusiu miesiąc, zaczął rehabilitację ,a także synowa w domu kilka razy dziennie robi z nim ćwiczenia,które nauczyli Ją rehabilitanci.Zrobimy wszystko co jest możliwe , aby nasz wnuczek jak najlepiej się rozwijał.Można sobie wyobrazić ile wylaliśmy łez gdy nie wiadomo było czy maleństwo przeżyje ciężką operację,ale teraz jesteśmy silni , aby iść dalej przez życie.I dlatego nie możemy sobie wyobrazić że, lekarze usuwają ciąże z wadami genetycznymi, przecież to jest bezbronny człowieczek