Więc co ci przeszkadza, że ja jem mięso kiedy chcę, a w piątek nie jem choćbym nie miał nic innego. Religia wymaga wyrzeczeń. Jeśli twój post nakłada się z piątkiem to super, a jeśli nie to łamiesz tradycyjne post i to cię zapewne uwiera bo o brak wyobraźni Cię nie podejrzewam.

Zgodzę się w 100% z Tomaszem. Post piątkowy obecnie to jest pusty gest, automatyzm i (przynajmniej trochę) udawanie postu. Jakbyśmy mieli się w piątki robić jakieś rzeczywiste wyrzeczenia, trudne i znaczące, to nie byłyby to wędliny czy schabowe, ale prędzej piątki bez smartfonów, internetu czy telewizji.

Poza tym wydaje mi się, że Kościół nadmiernie skupia się na wymiarze negatywnym postu, zamiast wskazywać, że post powinien polegać na jakiś pozytywnych działaniach np. jako dzień na wolontariat, dzień na odwiedzenie osoby samotnej.

Jednak jesteś relatywista.

Najwidoczniej rozpatrujesz post przez pryzmat potrawy. Ja mówię o czymś o wiele ważniejszym - ukorzeniu własnego ego...

Dokładnie. Jeśli post ma być wyrzeczeniem się czegoś istotnego, to siłą rzeczy dla różnych ludzi powinien obejmować różne aspekty życia. Być może dla kogoś takim istotnym aspektem jego życia jest codzienne zjedzenie kanapki z szynką. Myślę jednak, że dla znacznie większej liczby ludzi istotnym i trudnym do dokonania wyrzeczeniem byłoby to np. nie pisanie w piątki komentarzy na internetowych forach.

Ustalanie jednolitej normy postu jest niecelowe, bo powoduje, że zawsze będzie niemała grupa, dla której nie będzie to żadne wyrzeczenie, ani żaden element pracy nad sobą. Albo też będzie to wyglądało absurdalnie. Nie mówię tylko o absurdach współczesnych, jak piątkowe wyjście na sushi. Wystarczy pomyśleć sobie o czasach 100 czy 200 lat wstecz, gdy bezmięsne piątki dotyczyły tak samo szlachty, fabrykantów czy księży, jak i chłopów, parobków i robotników fabrycznych.