Przepiękny kościół i ciekawa opowieść. Tylko błagam - niech Ksiądz Proboszcz nie robi żadnych malowideł! (chyba, że te byłyby odtworzeniem wcześniej istniejących). Taka budowla oczywiście żyje swoim życiem, ocierając się o różne epoki, z których każda zostawia jakiś swój ślad. Jednak największym bogactwem jest świadomość "głebokiej studni czasu", która umożliwia wejście w głąb wieków - a to staje się coraz trudniejsze z każdą próbą "upiększania" takich miejsc na współczesną nutę i własne poczucie estetyki.