Biblia Warszawska, która jest dla mnie wierniejsza oryginałowi (o ile można tak mówić) księgę machabejską ujmuje jako apokryf, zatem sięgnąłem do wydania bardziej zafałszowanego i zmodyfikowanego na potrzeby kościoła katolickiego czyli 'Biblii Tysiąclecia', w niej księga machabejska zawiera fragment który został zacytowany w artykule.

Jak dla mnie owy cytat z istotą "czyśćca" nie ma wiele wspólnego w zasadzie nic, zapowiada jedynie formę "wykupienia się z tego miejsca" w postaci datków materialnych które jeszcze do niedawna kościół bezczelnie stosował zabierając najbiedniejszym (i bogatym) którzy chcieli uniknąć "czyśćca" bądź wykupić z niego najbliższych jednocześnie bogacąc się na naiwności i ufności ówczesnych ludzi wierzących. Sam fragment jednak nie prawi o wykupowaniu się z "czyśćca" a raczej o zapłacie za zmartwychwstanie, zatem nawet metaforyczne znaczenie nie ratuje owego fragmentu. Pudło.

Argument o interpretacji jest po prostu niezniszczalny, jestem pod wrażeniem jak długo można obracać kota ogonem.
Wybacz ale tłumaczenie w takich momentach, że jest to kwestia niewłaściwej interpretacji, jest łagodnie mówiąc śmieszne i nie na miejscu.
To tak samo jak na czarne mówić, że jest białe i odwrotnie, gdyż sens pism zawartych w Biblii jest nad wyraz jasny i klarowny, zrozumiały dla każdego (starożytnego kapłana z jego prostym ludem jak i współczesnego człowieka potrafiącego czytać ze zrozumieniem) bez konieczności wsparcia żadnych interpretatorów czy 'specjalistów od rozumienia Biblii'.


Co prawda można również znaleźć tam teksty o charakterze alegorycznym, jednakoż nie jest to szyfr dostępny tylko elicie znawców pism bo i każdy prosty człowiek potrafi wynieść z tego prawdziwy sens i znaczenie.
Tłumaczenie interpretacją doprowadzi w końcu do absurdu, sytuacji, gdy każdy po przeczytaniu danego fragmentu zobaczy w nim znaczenie jakie będzie mu odpowiadało, choć w rzeczywistości będzie całkowicie sprzeczne z pierwotnym sensem. Jest to wielce niepoważne wytłumaczenie, gdyż w ten sposób każdy może treść "zinterpretować" na swoją korzyść omijając jedyny, prawdziwy sens pism, który co prawda w dzisiejszych czasach może okazać się nieaktualny czy szokujący ale wynaturzony interpretacją pasującą dzisiejszym realiom.


To tak samo jakby powiedzieć że konstytucja ma dla mnie takie i takie znaczenie, a dla ciebie może mieć zupełnie inne bo możesz sobie zinterpretować aby na dziś pasowało, wiadomo że z takim podejściem ludzi anarchia zapanowała by bardzo szybko.
Argument o interpretacji jest żałosny, jest ostatnim aktem desperacji ludzi broniących absurdy i nieścisłości wynikające z Biblii, odkrywa bezradność i niemożność poparcia swoich twierdzeń inną, solidną argumentacją.

gut - to że jesteś zaślepionym fanatykiem jednej z religii, który nie potrafi sceptycznie spojrzeć na sprawę biblii oraz fikcji w niej zapisanych utwierdza mnie tylko w przekonaniu, że wpajanie religii dzieciom jest szkodliwe gdyż pozbawia je umiejętności samodzielnego, krytycznego myślenia oraz prawdziwego poznawania otaczającego świata.

Zrozum, że nie ma sensu rozmowa człowieka otwartego na świat, racjonalnego z człowiekiem podatnym na urojenia, zamkniętym w dogmatach, które już dużo wcześniej okazały się nierzeczywiste i wyimaginowane poprzez niedoskonałą ludzką wyobraźnię.

Biblia jest zbiorem dzieł literackich różnych autorów, różnych czasów, jest wartościowym dziedzictwem kulturowym porównywalnym do dzieł mitologii egipskich, syryjskich, greckich czy rzymskich, żaden poważny człowiek nie próbuje nawet udowadniać iż wyżej wymienione dzieła są opisami w pełni autentycznych wydarzeń.
Mogą zawierać jakieś części prawdziwych historii jednak wzbogaconych o nieprawdopodobne i fikcyjne elementy które miały na celu gloryfikację oraz podkreślenie znaczenia poprzez fantastyczny ich wydźwięk. Poprzez taki zabieg dzieła zyskują na atrakcyjności jednak realizm i prawdziwość zostaje utracona.

Przed wypisywaniem pseudonaukowych opinii które wygłaszasz polecam zapoznać się z fachową, czysto naukową literaturą traktującą o religiach oraz ich pismach, na początek polecam ciekawy artykuł o micie zmartwychwstania oraz mesjaszach (w kolejnym poście).

Mit o zmartwychwstaniu

Religia towarzyszy nam od czasów starożytnych i przybiera różne formy. Każdy kolejny kodeks wiary zawiera elementy zaczerpnięte od wcześniejszych kultów. Tak samo jest z chrześcijaństwem. Historia życia i śmierci Chrystusa ma swoje pierwowzory w starożytnych wierzeniach. Czy jego ukrzyżowanie i zmartwychwstanie to tylko kolejny mit?

Wielkanoc jest najważniejszym punktem w chrześcijańskim kalendarzu świąt religijnych. Jest symbolem najważniejszej kwestii opisanej w Biblii – ofiary Syna Bożego, złożonej za grzechy wszystkich śmiertelników. Śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie ma być dla chrześcijan dowodem na miłość Boga do ludzi. Ma pokazać, że dobro wygrywa ze złem i że każdy wyznawca tej religii ma szansę na zbawienie. Jest symbolem triumfu Boga nad Szatanem i manifestacją jego nieograniczonej mocy. Stanowi filar wiary chrześcijańskiej. Dowodzi, że Bóg wskrzesi nas wszystkich, abyśmy mogli żyć wiecznie. Jest jedyną drogą i bramą, która wiedzie nas do Boga. Te doniosłe wydarzenie mają być podobno wyjątkowe i jedyne w swoim rodzaju. Czy jednak na pewno tak jest?

Pismo Święte jest niezwykłym dziełem. Stanowi podstawę wierzeń milionów ludzi. Jest zbiorem przeróżnych opowieści, przypowieści, historii i zapożyczeń. Sama postać Jezusa ma wielu protoplastów w pradawnych mitologiach. Wiele wierzeń ludów pogańskich przeniknęło na karty Biblii i zostało przystosowane i zmodyfikowane przez rozwijającą się nową religię – chrześcijaństwo. Szczególnie ważne jest tu święto solarne – Zmartwychwstanie.

W wierzeniach sumeryjskich spotkać możemy postać boga-pasterza, o aramejskim imieniu Tammuz (znany jest też jako Dumuzi czy Dumuzid). Jego symbolem była litera „tau”, która przekształcona została w krzyż. W roku obchodzono dwa święta ku czci tego boga. Jedno z nich było pamiątką ślubu zawartego pomiędzy Tammuzem a boginią Inanną. Wtedy to bóg schodził pod ziemię, umierał. Drugie święto obchodzono, by uczcić jego powrót, czyli zmartwychwstanie. Celebracja miała miejsce na przełomie marca i kwietnia. Inna wersja legendy mówi, że małżonka boga, Inanna, postanowiła objąć władzę nad światem umarłych. Ubrana w najpiękniejsze szaty, zstąpiła do podziemi. Demony upokorzyły jednak wzniosłą królową: odbierały jej kolejne części garderoby, aż w końcu stanęła nago przed władczynią śmierci – Ereszkigal, która zdecydowała, żeby pozbawić Inannę życia. Jej martwe ciało kazała powiesić na słupie. Po trzech dniach wierna służąca Inanny z płaczem błagała bogów o uratowanie jej pani. Bogowie ulitowali się nad nieszczęsną Inanną i podstępem wyrwali ją ze szponów śmierci. Inanna zmartwychwstała. Kiedy wróciła do domu, odkryła, że jej mąż, Dumuzi, zamiast rozpaczać po jej śmierci, wesoło biesiaduje. Rozzłoszczona rzuciła na niego klątwę, przez którą Dumuzi pół roku musi spędzać w krainie umarłych. Jego powrót do świata żywych czczony był w starożytności jako święto płodności.

Kolejnym przedbiblijnym wskrzeszeniem był powrót ze świata umarłych urodziwego Adonisa. To właśnie jego piękno napytało mu biedy - w wierzeniach syryjskich namiętnością do niego zapałała sama bogini Isztar. Adonis odrzucał jej zaloty, uciekając przed nią aż do świata zmarłych. Isztar nie poddała się jednak i podążyła tam za ukochanym. Była ona boginią płodności, więc z chwilą, gdy schodziła do podziemi, cała przyroda umierała, by odrodzić się w momencie powrotu bóstw na ziemię.

Grecka wersja mitu mówi, że Adonis miał dwie kochanki – piękną Afrodytę i posępną Persefonę. Trójkąt miłosny i ciągłe kłótnie między paniami denerwowały Zeusa. Nakazał on Adonisowi spędzać pół roku z każdą z kochanek. Jednak spokój nie trwał długo. Pewnego dnia nadobny młodzieniec przechadzał się po lesie, kiedy nagle zaatakował go dzik. Adonis został rozszarpany przez zwierzę. Zrozpaczona Afrodyta błagała Zeusa o to, by ukochany mógł do niej wrócić – dzięki jej wstawiennictwu Adonis zmartwychwstał. Święto na jego cześć zapoczątkowano w mieście Adona. Na cześć uratowanego chłopca wysiewano w malutkich ogródkach nasiona zielonych roślin. To właśnie stąd wziął się chrześcijański obyczaj siania na święta Wielkanocy rzeżuchy i owsa.

Bardzo ciekawy jest frygijski mit o bogu Attisie. Narodził się on z dziewicy, która została zapłodniona przez położenie na brzuchu migdała. Dorosły Attis związał się z Kybele – boginią płodności. Jednak szczęście pary nie trwało długo – Attis postradał zmysły i w szale odciął sobie genitalia, co doprowadziło do wykrwawienia i śmierci. Zrozpaczona Kybele wróciła życie ukochanemu. Kiedy zmartwychwstał, odżyła też cała przyroda.

Mówiąc o zmartwychwstałych bogach, nie możemy zapomnieć o egipskim bóstwie - Ozyrysie. Poślubił on swoją siostrę – Izydę. We dwoje panowali sobie szczęśliwie, szerząc dobro i sprawiedliwość. Jednak ich szczęście przeszkadzało bratu Ozyrysa – Setowi. Podczas walki o władzę nad światem żywych i umarłych zabił on legalnego władcę, pociął jego ciało na 14 kawałków i rozrzucił. Zrozpaczona Izyda pozbierała wszystkie fragmenty i złożyła je razem. Bóg Ra udzielił jej pomocy, dzięki czemu Ozyrys zmartwychwstał. Z radości spłodzili potomka.

Zaprezentowane powyżej przykłady bóstw łączy z Chrystusem drobna nić podobieństw. Inaczej jest jednak z wendyjskim bogiem – Mitrą. Może on uchodzić za postać bliźniaczą Jezusa z Nazaretu. Bóstwo to występowało w wierzeniach perskich, trafiło też, pod postacią Apolla i Heliona, do wierzeń greckich oraz rzymskich. Mitra był personifikacją Słońca. Dziwnym zbiegiem okoliczności urodził się 25 grudnia, na dodatek wychodząc z łona dziewicy. To kapłani chrześcijańscy, w obawie przed silnym kultem Mitry, zdecydowali się na przeniesienie daty urodzin Jezusa z października na 25 grudnia. Wcześniej, w trzecim wieku, rocznicę narodzin Jezusa obchodzono 19 kwietnia, nieco później zdecydowano się jeszcze na maj – było to więc święto bardzo ruchome. To jednak wcale nie koniec podobieństw między Chrystusem a perskim bóstwem. Mitra miał bowiem, podobnie jak chrześcijański Syn Boży, wprowadzać zgodę, miłość i braterstwo między ludźmi. Zwalczał wszelkie zło i niesprawiedliwość. Niósł ukojenie pokrzywdzonym i chorym. Mitra podobno pokonał w walce siejącego zniszczenie, wściekłego byka. Jednym z kluczowych punków uroczystości czcicieli mitriaizmu było jedzenie mięsa byka ofiarnego i picie jego krwi. Mitra miał być obecny w tych rytualnych ofiarach. Kult tego boga zakładał również siedem sakramentów, które potem przyswoiło sobie chrześcijaństwo. Wyznawcy Mitry wierzyli w nieśmiertelną duszę i w to, że po końcu świata powróci on na Ziemię i zaprowadzi królestwo, nad którym będzie panował i gwarantował wyznawcom szczęśliwe życie wieczne. Mitra, tak jak i Chrystus umarł, a po trzech dniach zmartwychwstał. Prawdopodobnie to on właśnie był starożytnym Jezusem.

Jak widać, śmierć i zmartwychwstanie były wśród bogów niezwykle popularne. Ich połączenie było triumfem życia nad śmiercią, czasem nadziei i radości, wiary w to, że czeka na nas nieśmiertelne życie. Wiosenne święto symbolizowało koniec zimy, czas rozkwitającej przyrody, słońca, ciepła i plonów. W trudnych warunkach, w jakich żyli niegdyś ludzie, oznaczało to większą szansę na przeżycie. Już nie musieli martwić się o jedzenie czy o ogrzanie rodziny. To czas, kiedy w ludzi znowu wstępowała radość i energia – czas odrodzenia. Celebrują go chrześcijanie, świętowali też i ludzie starożytni – niezależnie od imienia wstającego z martwych boga.

Podstawy biblijne nauki o stanie pośrednim (czyśćcu)
o. Augustyn Jankowski OSB

http://www.effatha.org.pl/apologetyka/czysciec2.htm

gut abderyto-ignorancie skoro tyle nieprawd i przeinaczeń może byś po kolei wymienił i podał odpowiednią argumentację dlaczego tak a nie inaczej bo póki co twoje pustosłowie obrazuje braki logiczne, merytoryczne którymi się już nie raz wykazałeś...

Mitra który pochodzi z religii wedyjskiej - najstarszej względnie poznanej religii Indii, henoteistycznej, wywodzącej się z okresu między połową drugiego tysiąclecia p.n.e. a początkiem pierwszego p.n.e. I masz czelność bredzić że chrześcijaństwo było wcześniej a Mitra jest zgapą Jezusa... Wyznawcy Mitry nie mieli pojęcia że ktoś taki jak Jezus w ogóle zaistnieje a urzędnicy kościelni aby zatuszować święto Mitry którego uznali za boga pogan wprowadzili tego samego dnia narodziny również boga tyle że swojego czyli Jezusa bo w rzeczywistości Jezus nie narodził się w grudniu - to właśnie spadek po jednym ze swoich prekursorów z którego czerpali ci co układali 'boską biografię' Jezusa a więc apostołów i innych pisarzy którzy czerpali pełnymi garściami z innych religii.

Buehehe, człowieku masz OGROMNE zaległości w posiadanej wiedzy podstawowej jeżeli chodzi o jakikolwiek wstęp do religioznactwa i tym podobne dziedziny, więcej jesteś zwyczajnym niedoukiem głoszącym brednie na własne potrzeby, nie mające poparcia w rzeczywistości, ogólnie szkoda bicia piany na takich jak ty bo z ignorantami nie powinno się dyskutować, powinno się ich uczyć na bazie PRAWDZIWEJ potwierdzonej badaniami wiedzy a nie z książek fantasy czy sci-fi.

Dla douczenia zalecam dokument pt. "Syn Boga"

http://www.youtube.com/user/metsySffO?feature=mhee#p/a/f/0/iJgP4BlTS40

Nie podałeś żadnych dowodów, na poparcie tezy że to Jezus jest protoplastą boga osobowego.

Twoje insynuacje którymi się posługujesz można uznać tylko i wyłącznie jako TWOJE POBOŻNE ŻYCZENIA aby było właśnie tak jak piszesz bo PRAWDA DLA CIEBIE JEST ZBYT DRASTYCZNA!

Weź po uwagę iż w profil boga osobowego jakim rzekomo był również Jezus wpasowuje się jeszcze kilku innych bogów dużo wcześniejszych aniżeli sam Jezus czy Mitra, są to między innymi: Horus, Attis, Dionizos, Herakles czy Budda i wielu innych, którzy posłużyli jako wzór do stworzenia sylwetki boga pasującego do ówczesnych czasów i kultur.

Tak jak mówię, doucz się i pogódź się z faktem iż kreowanie bogów na podstawie wcześniejszych wzorów to coś zupełnie normalnego i ludzie robią to od bardzo odległych czasów. Miej tyle odwagi aby spojrzeć prawdzie w oczy, nie żyj w zakłamaniu i zabobonach!

Polecam:

http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,1847

Wielu chrześcijan wierzy w to, że tylko ich Zbawiciel poniósł męczeńską śmierć na krzyżu, narodził się z dziewicy, zmartwychwstał po 3 dniach, czynił cuda itd.
Czy Jezus w konfrontacji z innymi bóstwami jest wyjątkowy? Świetnie przedstawia ten problem film „Duch Epoki”, który wszystkim polecam.

Przyjrzyjmy się zatem innym bóstwom:

Horus (3000 p.n.e) – narodził się z dziewicy Isis (Marii) 25 grudnia, jego narodzinom towarzyszyła gwiazda na wschodzie, po narodzinach cześć oddali mu trzej królowie, w wieku 12 lat był nauczycielem syna marnotrawnego, a w wieku 30 lat został ochrzczony przez postać zwaną Anup, miał 12 uczniów, którymi podróżował czyniąc cuda takie jak uzdrawianie czy chodzenie po wodzie. Znany był pod wieloma imionami: Prawda, Światło, Pomazaniec Boży, Dobry Pasterz, Baranek Boży itd. Został zdradzony przez Typhona po czym umarł na krzyżu a po trzech dniach zmartwychwstał.

Attis z Frygi (1200 p.n.e) – urodzony 25 grudnia przez dziewicę Nana; ukrzyżowany i złożony w grobie, z którego powstał po 3 dniach,

Kriszna (900 p.n.e) - urodzony przez dziewicę Devaki, gwiazda na wschodzie, czynił cuda a po śmierci zmartwychwstał,

Grecki Dionizos (500 p.n.e) – syn dziewicy, urodzony 25 grudnia, był podróżującym nauczycielem; czynił cuda np. zmiana wody w wino; nazywany był Królem królów, Alfą i Omegą itd; po śmierci zmartwychwstał,

Mitra z Persji (1200 p.n.e) – syn dziewicy, urodzony 25 grudnia, miał 12 uczniów, czynił cuda; po śmierci pochowany na 3 dni po których zmartwychwstał; nazywany Prawdą, Światłem itd. Dniem świętym dla Mitry była Niedziela (i to od kultu Mitry zawdzięczamy Niedzielę jako dzień święty a Jezus swoją datę urodzenia bowiem kult Mitry w czasach wczesnochrześcijańskich był bardzo silny a chrześcijanie chcąc sobie zjednać pogan, wdrążyli cechy Mitry do swojego kultu).

Te same cechy posiada wiele innych zbawicieli z różnych okresów historii ludzkości (skandynawski Odyn, afgański Bali, tybetański Indra, babiloński Tammuz, nepalski Jao, japoński Beddru, meksykański Quexalote, celtycki Hesus, i wiele wiele innych) .

Kult solarny.

Dlaczego 25 grudnia, dlaczego dziewica, dlaczego zmartwychwstanie po 3 dniach, dlaczego 12 uczniów?

Sekwencja narodzin jest czysto astrologiczna. Gwiazda na wschodzi to Syriusz, najjaśniejsza gwiazda na niebie, która 24 grudnia leży w jednej linii z trzema jasnymi gwiazdami z Pasu Oriona. Te 3 gwiazdy nazywa są dzisiaj tak jak w starożytności: TRZEJ KRÓLOWIE. Syriusz i Trzej Królowie wskazują miejsce wschodu Słońca 25 grudnia. Dlatego „Trzej Królowie podążają za gwiazdą na wschodzie aby odnaleźć miejsce narodzin Słońca/Syna”.

Dziewica Maria jest konstelacją Panny, znaną także jako Dziewica Panna. Panna odnosiła się także do Domu Chleba a reprezentacją Panny jest dziewica trzymająca kłos pszenicy. Dom Chleba i symboliczny kłos pszenicy oznacza sierpień i wrzesień – czas żniw. Słowo Betlejem w istocie można przetłumaczyć jako „dom chleba”. Betlejem odnosi się zatem do konstelacji Panny, miejsca na niebie a nie na Ziemi. Jest też inne ciekawe zjawisko zachodzące na niebie 25 grudnia, w dniu przesilenia zimowego. Od przesilenia letniego do zimowego dni stają się krótsze i chłodniejsze. Z perspektywy północnej półkuli Słońce wędruje na południe, staje się mniejsze i wydaje się oddalać. Skracanie się dni, dojrzewanie zbóż gdy zbliża się zimowe przesilenie symbolizował dla starożytnych proces śmierci. To była „śmierć” Słońca. Do 22 grudnia proces „umierania” Słońca dopełniał się. Słońce poruszając się przez 6 miesięcy na południe osiąga najniższy punkt na niebie. I tu ciekawostka – Słońce wstrzymuje swą wędrówkę na 3 dni. Przez te trzy dni pauzy Słońce przebywa w sąsiedztwie konstelacji Południowego Krzyża.

Po tym czasie, 25 grudnia, Słońce podnosi się o jeden stopień, tym razem na północ zapowiadając dłuższe dni, ciepło i wiosnę. I dlatego mówi się „Syn (Słońce) umarł na krzyżu, był martwy na 3 dni, po to by zmartwychwstać, czy narodzić się ponownie.
Oto dlaczego Jezus i inne solarne bóstwa łączy koncepcja ukrzyżowania i zmartwychwstania po trzech dniach. Jest to okres zmiany kierunku poruszania się Słońca do kierunku północnej półkuli co przynosi wiosnę – zbawienie. Ale nie czczono zmartwychwstania Słońca aż do wiosennej równonocy (Wielkanocy). A to dlatego, że z wiosenną równonocą Słońce przezwycięża ciemność, dzień staje się dłuższy od nocy i zaczyna się wiosenny rozkwit życia.
Chyba najbardziej oczywistym ze wszystkich astrologicznym symboli dotyczących Jezusa jest 12 apostołów. Są zwyczajnie 12 znakami zodiaku, z Jezusem jako Słońcem poruszającym się miedzy nimi.

Liczba 12 powtarza się ciągle w Biblii – 12 plemion izraelskich, 12 braci Jakuba, 12 sędziów Izraela, 12 wielkich patriarchów, 12 proroków, 12 królów Izraela, 12 książąt Izraela.

Wracając do krzyża zodiakalnego, ukazującego życie Słońca, nie jest to tylko artystyczna koncepcja czy narzędzie śledzenia ścieżki Słońca. Był to także symbol pogański.

To nie jest symbol chrześcijaństwa. To pogańska adaptacja krzyża zodiakalnego.

Oto dlaczego Jezus we wczesnych malowidłach zawsze ma głowę na tle krzyża. Bo Jezus jest Słońcem, Synem Bożym, Światłem Świata, Zmartwychwstałym Zbawcą, który przyjdzie ponownie jak to robi każdego ranka. Chwała boga, który przeciwstawia się ciemności, jako iż „rodzi się ponownie” każdego ranka. I może być widziany jak chodzi pomiędzy chmurami „wysoko w niebie” w koronie cierniowej lub koronie z promieni Słońca.

 

źródło: http://antykiecka.tnb.pl/readarticle.php?article_id=119

Znakomity tekst Jacka Tabisza:


"I bez argumentów naukowych Jezus nie był Bogiem


(...) Jak wiemy, istnieje wiele religii. Żadna z nich też nie mówi, iż ich bogów potwierdza ilość wierzących, choć chcieliby tak oczywiście wyznawcy religii dominujących. W chrześcijaństwie zawarta jest znacznie większa niespójność etyczna niż w wielu innych religiach. Można zadać pytanie — „dlaczego zło istnieje, skoro Jahwe jest dobry i wszechwiedzący?". Odpowiedzią jest zwykle zasada wolnej woli człowieka, choć jest to nader mętna odpowiedź. Tym nie mniej i owa odpowiedź nie wyjaśnia, dlaczego niektórzy rodzą się niepełnosprawni, albo też przychodzą na świat w miejscach, gdzie dominują inne religie niż chrześcijaństwo, co oczywiście pogarsza ich szanse na zbawienie w rozumieniu chrześcijan.

Systemy wierzeń buddyjskich i hinduistycznych odpowiadają na ten problem znacznie lepiej (wciąż nie posługujemy się naukami przyrodniczymi — po prostu oceniamy propozycje różnych teologii). Mamy w nich doktrynę reinkarnacji i karmana. Uczynki z poprzednich wcieleń wyjaśniają to, iż człowiek rodzi się kaleką, albo w innej religii (oddalającej go od właściwych rytuałów). Nawet kataklizmy naturalne i ofiary masowego ludobójstwa, są tu wyjaśnione. Po prostu w danym momencie, na obszarze wybuchu wulkanu, albo masakry dokonanej na przykład przez katolików z Chorwacji zebrało się mnóstwo osób, które w poprzednich wcieleniach zasłużyły sobie na taki los. Jako, że wcześniej ludzi było mniej niż teraz, można też — idąc za tą logiką — stwierdzić, iż część z tych ludzi była wcześniej zwierzętami i dlatego, choć w doskonalszej ludzkiej formie, nie miały one zbyt szczęśliwej egzystencji.

Dodatkowym argumentem za wyżej wspomnianymi systemami przemawia fakt, iż człowiek nie został w nich stworzony na podobieństwo bogów, zaś bogowie, wraz ze wszystkimi istotami, biorą po prostu udział w „dzianiu się rzeczywistości". Ogólną zasadą tejże rzeczywistości jest w hinduizmie brahman, który nie jest dobry, ani zły, ani też aktywny. Można jedynie zrozumieć tę zasadę i pogrążyć się w niej. Każda aktywność, dobra czy zła, jest wobec tej zasady nieistotna. Nie można więc nikogo za nic obwinić. Nie ma absolutnego stwórcy, który ponosiłby winę za czyjekolwiek cierpienie. Gdy hinduiści (i po części buddyści) zamieniają brahmana na bóstwo monoteistyczne, nadal nie rezygnują z tej samej zasady. Świat i żyjące w nim istoty są jedynie przypadkowymi emanacjami tak pojętego Wisznu, Kriszny, czy też Buddy, nie jest on ich twórcą. Po prostu nadaje istnienie swoją obecnością i można do owej obecności powrócić. To wszystko. Również taka teologia zakłada, iż obok Kriszny etc. istniała zawsze prakriti, materia, której nie był on twórcą. A nawet jeśli był, to wyznawcy nie postulują absolutnej dobroci takiego bóstwa. Mówią tylko o lili, jego rozrywce, wychodząc z założenia, iż istota absolutnie doskonała nie posiada już żadnych dążeń ani pragnień (w tym umoralnienia ludzi) i poprzestaje na wiecznej rozrywce. Jak łatwo zauważyć, pod kątem rzeczywistej i spójnej moralności, zgodnej z tym, co nas otacza, bogowie i substancje Indii wygrywają z Jezusem. Jeśli istnieje jakiś bóg (a nie mamy teraz żadnych naukowych narzędzi aby sprawdzić to inaczej), to z pewnością Kriszna, Wisznu, Sziwa, czy też brahman jest dużo bardziej prawdziwy niż Jezus. Nawet istnienie innych religii jest tu całkowicie logicznie i etycznie uzasadnione (reinkarnacja i karman).

Podobnie możemy powiedzieć o Jowiszu. Również on nie działał dla ludzi, według wielu mitów nie był ich stwórcą, nie skupiał się tylko na nich. Podobnie jak bogowie indyjscy, był to w dużej mierze bóg — sąsiad, współistniejący ze śmiertelnymi istotami. Również nad nim niektórzy wyznawcy umieszczali fatum, bezpostaciową zasadę, podobną w jakiejś mierze do indyjskiego brahmana, choć mniej mistyczną. Te same uwagi dotyczą jego greckiego protoplasty, Dżeusa.

Nawet bóg wymyślony przez pisarza horrorów SF Lovecrafta ma się lepiej od Jezusa (pamiętajmy — nauki przyrodnicze cały czas nas nie obchodzą). Jego Cthulhu ma wygląd galaktyki, występuje w innych wymiarach. Nie tylko nie jest ambiwalentny wobec ludzi (tak jak w dużej mierze bogowie Indii i Morza Śródziemnego), ale wręcz ich nie lubi i pragnie ich zniszczyć. Nie robi tego od razu tylko dlatego, iż lubi siać strach i grozę, po prostu jest sadystą. Poza tym jest dość bezrozumny i działa chaotycznie. Jest potężny, ale nie wszechmocny. Czasem można go nawet na moment powstrzymać. Obok innych mieszkańców wszechświata jest tylko najpotężniejszym z nich. Odpowiednio wyrafinowana cywilizacja może się przed nim bronić, uciekać mu, choć nie może go zabić, gdyż jest nieśmiertelny.

Takich przykładów można mnożyć wiele. Jednakże niech starczą te cztery kandydatury — brahman i bogowie, Kriszna, Jowisz i bogowie, oraz Cthulhu. Każdy z nich jako Bóg jest bardziej prawdopodobny i wewnętrznie spójniejszy od Jezusa . Każdy z nich lepiej i moralniej (bo szczerzej) tłumaczy otaczającą nas rzeczywistość. Jeśli zaś jakiś wyznawca Jezusa stwierdzi, iż pomimo braku w nich nauki, moje rozważania są zbyt rozumowe, to proszę bardzo — niektórzy wyznawcy Kriszny uważają, iż rozum rzeczywiście jest do niczego, i jedyne co pozostaje to chodzić po polach i ulicach miast i recytować mantrę zawierającą esencję Kriszny. Dla nich nie ma myślenia i działania, dobra i zła, miłości i nienawiści. Jest po prostu mantra. To jest też bardziej logiczna postawa osoby postulującej oderwanie religii od oschłego w swych sądach rozumu.

Nawet bez nauk przyrodniczych i ścisłych, przyjmując wszystko co ludzie mówią, odrzucając jedynie niepodważalność „kulturowej prawdy miejsca urodzenia" możemy stwierdzić iż Jezus raczej nie był Bogiem, bowiem istnieją kulty znacznie bardziej spójne, lepiej też tłumaczące samego Jezusa niż Nowy Testament (zdaniem wielu hinduistów chrześcijaństwo to nie do końca dobra karma niepełnej pobożności).

Oczywiście mając do dyspozycji nauki przyrodnicze i ścisłe mogę powiedzieć z całą pewnością, iż żadna z tych wymyślonych postaci nie ma wiele wspólnego z rzeczywistym światem. Pozbawiony ogromu najważniejszych informacji, nadal mogę śmiało stwierdzić, iż Jezus nie był Bogiem, gdyż jego konkurencja jest lepsza pod względem wewnętrznej konstrukcji wierzeń i zawartej w nich realnej (a nie ozdobnej) etyki.

Ps.: Pisałem o Jezusie, bowiem przypuszczam, iż krytyka mojego naturalizmu nie była prezentowana podczas debaty na KUL dla potrzeb kultu Kriszny, czy Dżeusa, lecz dla Jezusa. Wobec Kriszny i Dżeusa profesorowie KUL są zapewne bardziej jeszcze bezkompromisowymi ateistami niż ja. Dodam, iż uważany za intelektualnego przywódcę nowych ateistów Dawkins również zwracał uwagę na to, iż ludzie wierzący są najczęściej ateistami wobec wszystkich bogów poza własnym. Podobnie jak w moim przypadku nie był to argument bazujący na naukach ścisłych i przyrodniczych.

Zrozum jeszcze, że Nowy Testament został napisany w całości przez dokładnie niepoznanych autorów, nawet nie wiadomo czy w rzeczywistości byli tymi za których się podawali. Nikt nie spisał historii Jezusa w czasie gdy żył, wszystkie zapisy zostały dokonane kilka pokoleń PO jego śmierci, przez dokładnie niewiadomo kogo gdyż kanoniczne zaakceptowane przez kk księgi są autorstwa niejakich: Marka, Jana, Mateusza i Łukasza. Ile oni dopisali "swoich" historii oraz zapożyczeń z innych religii? Tego nikt nie wie bo nikt tego nie kontrolował.

Sami apostołopwie nie mogli niczego napisać ponieważ byli całkowitymi analfabetami i posługiwali się jedynie werbalnym sposobem przenoszenia informacji. Także za czasów samego Jezusa nie było nikogo kto mógłby na bieżąco dokumentować jego dzieje i niesamowite zjawiska. Jeżeli chodzi o teksty stricte historyczne to w ANI JEDNYM nie ma wzmianki o jakiś nadnaturalnych zjawiskach, czy to nie dziwne?

Teksty ewangelistów można zatem włożyć w tę samą dziedzinę co Odysea Homera, ponadto teksty pisma św. były już tyle razy tłumaczone i zniekształcane że naprawdę niewiele pozostało z pierwszych zapisów, w tym miejscu polecam "Leksykon biblijnych pomyłek." który dosadnie i sprawiedliwie (podaje realne źródła historyczne i odnosi się do przeprowadzonych badań) obnaża najnowsze wydanie biblii z jej absurdów, błędów i niedorzeczności.

Uważam że żadna religia nie jest tą jedyną i prawdziwą, gdyż zbyt wiele ich jest i żadna nie została jednoznacznie potwierdzona jako ta prawdziwa, nie ma na to bezpośrednich dowodów a jedynie pośrednie bazujące na wierze co dla racjonalnego człowieka nie jest żadnym dowodem. Jakby bogu wszechmocnemu zależało aby potwierdzić słuszność swojej religii potrafił by to uczynić gdyż jest wszechmocny, skoro tego nie robi tak dosadnie i aby nikt nie miał żadnych wątpliwości co do jego istnienia to znaczy że albo go nie ma, albo nie zależy mu na tym aby ludzie o nim wiedzieli.
Katolicki bóg jest tym bardziej śmieszny gdyż uważa się za miłość a każe ludzi i nawołuje do ludobójstw i niemoralnych czynów a do tego każe się wielbić - żałosny typ. Wole aby taki potwór nie istniał.

Streszczając można rzec:
chrześcijaństwo - to wiara, że jakieś kosmiczne żydowskie zombie może dać ci wieczne życie jeżeli symbolicznie zjesz jego ciało i telepatycznie powiesz mu, że akceptujesz go jako swego zbawiciela po to aby usunął grzech pierworodny z twojej duszy, (który de facto sam nałożył na nieistniejących nigdy - symbolicznych praprzodków) który to grzech ludzkość posiada ponieważ stworzona z żebra kobieta została namówiona przez gadającego węża do zjedzenia owocu z magicznego drzewa. A 'zbawiciel' poświęcił się aby odkupić grzech - symbol, który w rzeczywistości nigdy się nie wydarzył. To ma sens... 

>>>Do hs

"Dzeki temu Ewangelie oraz np. Listy sw. Pawla, maja dzis wg historykow status dokumentow HISTORYCZNYCH, a nie opowiadan!"

Wymień zatem kilku światowej klasy naukowców dziedzin fizyczno - biologicznych, którzy uważają teksty biblijne jako źródło historyczne.


"powstawal w latach 51-96 r. n.e. Wpierw Ewangelia byla przekazywana ustnie. Wiarygodnosc Ewangelii wynika chociazby z tego, iz powstaly W TYM SAMYM POKOLENIU"

Czyli uważasz że Jezus żył nawet do 96 r.n.e.? A poza tym żaden z jego uczniów nie zapisywał jego biografii - ale o tym w kolejnej odpowiedzi.

"Pisane byly zatem przez bezposrednich swiadkow zycia Jezusa"

Tutaj obnażasz swoje braki wiedzy podstawowej na ten temat. Powszechnie wiadomo że ewangeliści, których dzieła uznał kanon kościelny nigdy nie widzieli Jezusa na oczy, zatem nie mogli być naocznymi świadkami, apostołowie natomiast (których mylisz z ewangelistami ale dowód na to za chwilę) byli zwyczajnym plebsem niepotrafiącym ani pisać ani czytać - oni przekazywali opowieści drogą ustną, która działa jak głuchy telefon (sentencja wypowiedziana na początku po którymś powtórzeniu traci sens i znaczenie oryginału a czasem przistacza się w zupełnie coś innego.


"Poza tym 4 Ewangelie pisane byly NIEZALEZNIE od siebie, i mimo tego traktuja o tym samym!"

Jakbyś uważnie czytał dostrzegłbyś znaczne różnice pomiędzy tymi 4 ewangeliami a czasem nawet czyste sprzeczności, ale jesteś zbyt zaślepiony bezrozumną wiarą w zabobony aby móc sceptycznie się odnieść do twoich 'świętych pism'
Dziś już nawet 'uczeni w piśmie' - teologowie są zgodni co do tego że oryginalne ewangelie nie zostały zachowane do czasów obecnych (z powodów zawirować historii oraz niszczycielskiej siły czasu, który nie szczędzi niczego ani nikogo), a te które widnieją na kartach biblii są jedynie kopiami kopii, które były kopiowane przez stulecia - jeżeli sądzisz inaczej to jesteś zwykłym głupcem.Co ciekawe nigdzie w tekście np. ewangelii Marka nie ma informacji jakoby Marek był jej autorem, więc skąd wiadomo że to właśnie on ją napisał? - Oczywiste że z dopisków późniejszych wiernych, którzy chcieli nadać jej poprzez ten zabieg wiarygodności, ot zwykłe fałszerstwo w celu nadania jej większej wartości... Stara metoda jak świat.


"Teksty Ewangelistów NIE można zatem włożyć w tę samą dziedzinę co Odysea Homera, gdyz o samym Homerze jest mniej wzmianek, niz o Jezusie tylko w pismach pozachrzescijanskich! Jesli tak nie jest, wykaz to!!"

Błąd logiczny - to TY udowodnij że tak jest! Podaj starożytne (niechrześcijańskie) źródła które mówią o boskim Jezusie! Ja nie potrafię udowodnić czegoś czego nie ma, skoro mówisz że jest - na tobie tkwi ciężar argumentacji.


"Poza tym zaprzeczasz sam sobie:
"Sami apostołopwie nie mogli niczego napisać ponieważ byli całkowitymi analfabetami" (przy okazji to klamstwo, bowiem np. Mateusz umial pisac), potem piszesz: "Teksty ewangelistów można zatem włożyć w..."
No to zdecyduj sie:)."

Tutaj właśnie tkwi twój problem gdyż nie rozróżniasz apostołów od ewangelistów! Widzę że nie masz kompetencji aby włączać się w debatę której podstaw nie rozumiesz.


"Przedstaw mi tez dowod, ze Bog nawoluje ludzi do ludobojstw."

Takie pierwsze z brzegu gdyż nie mam zbyt wiele czasu aby wyszukać więcej:
(Ks. Jozuego 6:1-27, Biblia Tysiąclecia) "(2) I rzekł Pan do Jozuego: Spójrz, Ja daję w twoje ręce Jerycho wraz z jego królem i dzielnymi wojownikami.(21) I na mocy klątwy przeznaczyli na zabicie ostrzem miecza wszystko, co było w mieście: mężczyzn i kobiety, młodzieńców i starców, woły, owce i osły."
(Ks. Jozuego 11:1-23, Biblia Tysiąclecia) "6) I rzekł Pan do Jozuego: Nie bój się ich, albowiem jutro o tej porze sprawię, że oni wszyscy padną zabici przed Izraelem. Konie ich okulawisz, a rydwany ich spalisz. (7) Jozue wraz z całym swym zbrojnym ludem przybył niespodzianie nad wody Meromu i rzucił się na nich. (8) Pan wydał ich w ręce Izraela. Rozbili ich i ścigali aż do Sydonu Wielkiego i aż do Misrefot-Maim i do doliny Mispa na wschodzie. Rozgromiono ich całkowicie, tak że nikt nie ocalał. (9) Jozue postąpił z nimi, jak Pan mu rozkazał: konie ich okulawił, a rydwany spalił. (10) W tym samym czasie Jozue cofnął się i zdobył Chasor, a króla jego zabił mieczem; Chasor było niegdyś stolicą wszystkich tych królestw. (11) Ostrzem miecza pobili wszystko co żywe, obłożywszy klątwą. Nie pozostawiono żadnej żywej duszy, a Chasor spalono."
(Ks. Powt. Prawa 2:1-37, Biblia Tysiąclecia) "(31) Wtedy tak rzekł mi Pan: Patrz, zacząłem oddawać na twój łup Sichona i jego ziemię. Zacznij zajmować, bierz w posiadanie jego kraj! (32) I wyszedł przeciw nam Sichon i cały naród jego na wojnę do Jahsy. (33) Pan, Bóg nasz, wydał go nam i pobiliśmy jego samego, synów jego i cały jego lud. (34) W tym czasie zdobyliśmy wszystkie jego miasta i klątwą obłożyliśmy każde miasto, mężczyzn, kobiety i dzieci, nie oszczędzając niczego"

Istny potwór żądny krwi, gdzie ta miłość i opieka nad wszystkimi swoimi dziećmi?!

Biblia to zwyczajna w świecie mitologia bliskiego wschodu formowana od 3000 r.p.n.e. (ST), być może bazuje na jakiś rzeczywistych zdarzeniach jak narodziny Jezusa który wcale nie był bogiem a jedynie wyjątkowo mądrym człowiekiem jak na ówczesne społeczeństwo który głosił prostemu ludowi nową filozofię moralności. Całą otoczkę boskości dorobili mu zagorzali fanatycy, którzy byli żądni władzy i tworząc hierarchiczną instytucje religijną tę władzę sobie przywłaszczyli.