Świat w obliczu walki z reżimem Hitlera postanowił sprzymierzyć się w celu powołania organizacji bezpieczeństwa zbiorowego, która byłaby gwarantem pokoju po zakończeniu wojny. Jednym z tego przejawów było powołanie na konferencji w Bretton Woods w 1944r. Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Grupy Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju jako samodzielnych organizacji wyspecjalizowanych podlegających później Radzie Gospodarczo-Społecznej NZ. Celem organizacji była odbudowa ze zniszczeń wojennych i stabilizacja rozwoju po odbudowie. Od roku 1944 na mocy ww. konferencji w relacjach gospodarczych zaczął obowiązywać dewizowo-złoty system wymiany walut, który w warunkach zimnej wojny w latach 70., także z powodu konsekwencji kryzysu naftowego z 1973r. został przekształcony w 1976r. na kurs płynny walut (z uwagi na ryzyko inflacji wprowadzono także stopę procentową jako wyznacznik wielkości popytu i podaży waluty mającą realny wpływ na zmianę kursu), który gospodarka USA wykorzystała do osłabienia nieefektywnej gospodarki sowieckiej co w konsekwencji doprowadziło do upadku ZSSR i dwubiegunowego ładu międzynarodowego. W odpowiedzi na wyzwania „końca historii” i w ramach potwierdzenia pozycji amerykańskiej w nowym zdominowanym przez Waszyngton politycznym ładzie pozimnowojennym postanowiono zaproponować Washington Consensus przygotowany w latach 1989-90 przez Johna Williamsona jako ideę ekonomicznego globalnego ładu liberalnego. Konsens jest pomyślany jako odejście od zasad protekcjonizmu i interwencjonizmu na rzecz pogłębienia współzależności, które w konsekwencji powinno prowadzić do ograniczenia inflacji i wprowadzenia uniwersalnej waluty. W tym celu potrzebna jest realizacja 10 zasad Konsensu: a) równowagi fiskalnej, b) zhierarchizowanych wydatków na rozwój, c) przeprowadzenia reformy fiskalnej zwiększającej liczbę podatków i zmniejszającej ich stawki, d) liberalizacji finansowej, e) ujednolicenia kursów walutowych, f) zniesienia barier, g) promocji inwestycji zagranicznych, h) prywatyzacji sektora publicznego, i) deregulacji produkcji i j) ochrony własności intelektualnej. Niestety okazało się, że inwestycje portfelowe banków prywatnych, korporacji transnarodowych i funduszy inwestycyjnych w krajach rozwijających się są chronione przez MFW od ryzyka kryzysu finansowego i walutowego co przyczyniło się do powstania fundamentalizmu rynkowego i w konsekwencji wprowadzenia modyfikacji do teorii Washington Consensus, które ograniczają zmiany wolnego rynku w żądny zysku kapitalizm bez zasad moralnych i nadają państwu pewną rolę w ograniczaniu jego patologii i w redukcji ubóstwa przy pomocy redystrybucji dochodów. Joseph Stiglitz w Konsensie post-waszyngtońskim z 1998r. zaproponował ograniczenie wzrostu gospodarczego i redystrybucji dochodów przez zwiększenie dochodów na 1 mieszkańca i uwzględnienie znaczenia ochrony środowiska oraz regulację finansów, wzrost konkurencyjności, transfer know-how i wzrost transparentności. Washington Consensus przyczyna się także do realizacji porozumień wypracowanych w ramach innej organizacji systemu NZ - GATT i WTO w celu wprowadzenia zasad wolnego rynku, w którym pomocniczą rolę pełnią regionalne organizacje integracyjne np. UE czy ASEAN. Deregulacja sektora finansowego w USA w 1999r. umożliwiła ataki spekulacyjne na rynku nieruchomości w USA w latach 2007/2008 co przyczyniło się pośrednio do destabilizacji banku Lehman Brothers, strachu przed inwestycjami i wybuchu kryzysu światowego, co obnażyło słabości gospodarek europejskich w postaci m.in. wielkości deficytu budżetowego i długu publicznego i przyczyniło się do wzrostu wymiany walut na złoto. Innym przykładem jest atak spekulacyjny na wartość nominalną pieniądza przyczyniający się do kryzysu finansowego lat 1996/97 w Rosji, Azji i Ameryce Południowej. Jednym ze sposobów przeprowadzenia ataków spekulacyjnych jest także powiązanie instrumentów podstawowych z instrumentami pochodnymi np. opcjami, które pozwalają na realizację zmniejszającej ryzyko wahań cen strategii hedgingowej. Istotne znaczenie dla realizacji Konsensu ma wymienialność narodowych walut, wprowadzenie reżimów kursowych, specjalizacja produkcji, jakość rządzenia i edukacji oraz etyka zawodowa, a także ograniczenie deficytu budżetowego, długu publicznego, inflacji i kontrola poziomu stopy procentowej czy stopy opodatkowania, które wpływają na bilans budżetowy i wskaźnik zatrudnienia. Washington Consensus może być także pomocny w realizacji celów Zrównoważonego Rozwoju NZ, jeśli transparentność przełoży się na uczciwość inwestorów i ci będą gotowi przedkładać stabilność makroekonomiczną ponad zysk oraz dla integralnego rozwoju człowieka przedstawionego przez papieża Franciszka w encyklice „Laudato Si”.
Rewolucja bolszewicka potwierdziła przynajmniej pośrednią rolę Wielkich Odkryć Geograficznych i Reformacji w kształtowaniu się przyszłego Ładu Westfalskiego, Rewolucji Francuskiej i Wiosny Ludów czy epoki kolonializmu. Czy w tym kontekście demokracja nie odpowiada duchowi Reformacji?
rewolucja bolszewicka była zamachem stanu sponsorowanym przez obcych. Również rozkład ZSRR był nie tylko dniem upadku bolszewickiej dyktatury ale rowniez szczytowym dniem bolszewizmu kiedy to sekretarze partii, przez nikogo nie wybierani, podzieli kraj według granic ustanowionych przez Stalina, podzielili kraj na kawałki nie pytając społeczeństw o zdanie. Dzis mamy rezultaty tego rozpadu, Krym, Donbas, Naddniestrze...
organizacji bezpieczeństwa zbiorowego, która byłaby gwarantem pokoju po zakończeniu wojny.
Jednym z tego przejawów było powołanie na konferencji w Bretton Woods w 1944r.
Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Grupy Międzynarodowego Banku Odbudowy i
Rozwoju jako samodzielnych organizacji wyspecjalizowanych podlegających później Radzie
Gospodarczo-Społecznej NZ. Celem organizacji była odbudowa ze zniszczeń wojennych i
stabilizacja rozwoju po odbudowie. Od roku 1944 na mocy ww. konferencji w relacjach
gospodarczych zaczął obowiązywać dewizowo-złoty system wymiany walut, który w warunkach
zimnej wojny w latach 70., także z powodu konsekwencji kryzysu naftowego z 1973r. został
przekształcony w 1976r. na kurs płynny walut (z uwagi na ryzyko inflacji wprowadzono także stopę
procentową jako wyznacznik wielkości popytu i podaży waluty mającą realny wpływ na zmianę
kursu), który gospodarka USA wykorzystała do osłabienia nieefektywnej gospodarki sowieckiej co
w konsekwencji doprowadziło do upadku ZSSR i dwubiegunowego ładu międzynarodowego.
W odpowiedzi na wyzwania „końca historii” i w ramach potwierdzenia pozycji amerykańskiej w
nowym zdominowanym przez Waszyngton politycznym ładzie pozimnowojennym postanowiono
zaproponować Washington Consensus przygotowany w latach 1989-90 przez Johna Williamsona
jako ideę ekonomicznego globalnego ładu liberalnego. Konsens jest pomyślany jako odejście od
zasad protekcjonizmu i interwencjonizmu na rzecz pogłębienia współzależności, które w
konsekwencji powinno prowadzić do ograniczenia inflacji i wprowadzenia uniwersalnej waluty. W
tym celu potrzebna jest realizacja 10 zasad Konsensu: a) równowagi fiskalnej, b)
zhierarchizowanych wydatków na rozwój, c) przeprowadzenia reformy fiskalnej zwiększającej
liczbę podatków i zmniejszającej ich stawki, d) liberalizacji finansowej, e) ujednolicenia kursów
walutowych, f) zniesienia barier, g) promocji inwestycji zagranicznych, h) prywatyzacji sektora
publicznego, i) deregulacji produkcji i j) ochrony własności intelektualnej.
Niestety okazało się, że inwestycje portfelowe banków prywatnych, korporacji transnarodowych i
funduszy inwestycyjnych w krajach rozwijających się są chronione przez MFW od ryzyka kryzysu
finansowego i walutowego co przyczyniło się do powstania fundamentalizmu rynkowego i w
konsekwencji wprowadzenia modyfikacji do teorii Washington Consensus, które ograniczają
zmiany wolnego rynku w żądny zysku kapitalizm bez zasad moralnych i nadają państwu pewną rolę
w ograniczaniu jego patologii i w redukcji ubóstwa przy pomocy redystrybucji dochodów. Joseph
Stiglitz w Konsensie post-waszyngtońskim z 1998r. zaproponował ograniczenie wzrostu
gospodarczego i redystrybucji dochodów przez zwiększenie dochodów na 1 mieszkańca i
uwzględnienie znaczenia ochrony środowiska oraz regulację finansów, wzrost konkurencyjności,
transfer know-how i wzrost transparentności.
Washington Consensus przyczyna się także do realizacji porozumień wypracowanych w ramach
innej organizacji systemu NZ - GATT i WTO w celu wprowadzenia zasad wolnego rynku, w
którym pomocniczą rolę pełnią regionalne organizacje integracyjne np. UE czy ASEAN.
Deregulacja sektora finansowego w USA w 1999r. umożliwiła ataki spekulacyjne na rynku
nieruchomości w USA w latach 2007/2008 co przyczyniło się pośrednio do destabilizacji banku
Lehman Brothers, strachu przed inwestycjami i wybuchu kryzysu światowego, co obnażyło słabości
gospodarek europejskich w postaci m.in. wielkości deficytu budżetowego i długu publicznego i
przyczyniło się do wzrostu wymiany walut na złoto. Innym przykładem jest atak spekulacyjny na
wartość nominalną pieniądza przyczyniający się do kryzysu finansowego lat 1996/97 w Rosji, Azji i
Ameryce Południowej. Jednym ze sposobów przeprowadzenia ataków spekulacyjnych jest także
powiązanie instrumentów podstawowych z instrumentami pochodnymi np. opcjami, które
pozwalają na realizację zmniejszającej ryzyko wahań cen strategii hedgingowej.
Istotne znaczenie dla realizacji Konsensu ma wymienialność narodowych walut, wprowadzenie
reżimów kursowych, specjalizacja produkcji, jakość rządzenia i edukacji oraz etyka zawodowa, a
także ograniczenie deficytu budżetowego, długu publicznego, inflacji i kontrola poziomu stopy
procentowej czy stopy opodatkowania, które wpływają na bilans budżetowy i wskaźnik
zatrudnienia.
Washington Consensus może być także pomocny w realizacji celów Zrównoważonego Rozwoju
NZ, jeśli transparentność przełoży się na uczciwość inwestorów i ci będą gotowi przedkładać
stabilność makroekonomiczną ponad zysk oraz dla integralnego rozwoju człowieka
przedstawionego przez papieża Franciszka w encyklice „Laudato Si”.