Odnów nas, Boże

Z Psalmu 89

Błogosławiony lud, który umie się cieszyć
i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności.
Cieszą się zawsze Twym imieniem,
wywyższa ich Twoja sprawiedliwość.

Znamienne: szczęśliwy lud, szczęśliwy naród, który cieszy się Bogiem. Lud, naród, który z Bogiem się liczy, który ma Boga w sercu. I jest świadom, że trzeba budować po Bożemu i razem z Nim. A bez Niego niczego sensownego się nie zbuduje... Taki lud, taki naród jest wywyższony. Nie władzą nad innymi, ale właśnie swoją mądrością, sprawiedliwością, prawością... To do Izraela. Dawnego Izraela. Ale może Polski i Polaków dotyczy to samo?

Jestem, Boże, Polakiem. I czasem zwyczajnie mi wstyd. Przed innymi, gdy tyle w nas zawziętości, złości, podłości, egoizmów i niepojętej głupoty. Najbardziej zas mi żal, ze tak łatwo, jako naród zapominamy o Tobie, o wszystkich wyświadczonych nam dobrodziejstwach. I hołdujemy ideologiom gardzącym Tobą i Twoimi prawami... Nawróć nas, Boże. Nawróć, byśmy znów cieszyli się Tobą, byśmy chodzili w blasku Twojej obecności. I byśmy byli wywyższeni nie przez panowanie nad innymi, ale przez bycie bardziej Twoimi.