Szukany tag:
uporządkuj wyniki:
Od najnowszego do najstarszego | Od najstarszego do najnowszego »
Wyszukujesz w serwisie spotkania.wiara.pl
wyszukaj we wszystkich serwisach wiara.pl » | wybierz inny serwis »
W tradycji apokaliptycznej „wiek” to właściwie „świat”. Ale nie świat trwający w bezruchu, lecz urzeczywistniający się w toku ciągłych przemian, dynamiczny, zmieniający się - poddany więc upływowi czasu.
W starożytnym Izraelu jedynie królów grzebano wewnątrz murów miejskich. Przypuszczać należy, że król Dawid został pochowany gdzieś w pobliżu świątyni. Grobu jednak nie znaleziono.
Słowo to pochodzi od greckiego „eschata”, co znaczy „rzeczy ostateczne”. Mówi się o nich specyficznym językiem, przy pomocy którego przedstawiany jest koniec świata, czy szerzej, czasy ostateczne. W tym kontekście pojawia się charakterystyczne słowo „ów dzień” lub „dzień Pański”.
To kluczowa kwestia Biblii. Dlaczego księgi Pisma Świętego uważamy za słowo Boże? Dlaczego Biblia jest w rozumieniu żydów (Stary Testament) i chrześcijan uważana za księgę świętą?
Według chrześcijańskiej tradycji król Dawid w tym miejscu miał zajmować się komponowaniem muzyki do napisanych przez siebie psalmów.
Słowo to oznacza spis ksiąg uważanych przez Żydów (Stary Testament), jak i przez Kościoły chrześcijańskie za natchnione przez Boga.
Kościół, którego wezwanie tłumaczy się jako „Przy pianiu koguta”, zbudowany został na terenie dawnego pałacu Kajfasza.
Dziś niewiele pozostało z dawnej świetności biblijnego Sychem. Trzęsienie ziemi w 1927 r. nie pozostawiło kamienia na kamieniu.
Dzisiejsze Banias, zwane za czasów Jezusa Cezareą Filipową, leży u źródeł rzeki Jordan. Czczono tu niegdyś bożka natury o imieniu Pan. Herod Wielki wystawił tu świątynię ku czci Augusta, natomiast jego syn Filip rozbudował miasto i nadał mu nazwę Cezarea.
Dlaczego tajemnicza księga Apokalipsy łatwo stawała się źródłem błędów nie tylko interpretacyjnych, ale i błędów w wierze?