Bóg, dolar, ojczyzna

To kraj, o którym Bóg zapomniał – mówił mi parę lat temu rozczarowany Ameryką znajomy. Po blisko 10 miesiącach spędzonych w Stanach Zjednoczonych sam również nie miałem najlepszego zdania o „nowej ziemi obiecanej”. Jednak choć podzielałem gust i odczucia kolegi, miałem wątpliwości, czy słusznie miesza w to „pamięć” Pana Boga. Bo nawet przy całkowitym zrozumieniu użytej metafory, trudno przecież mówić, że Bóg zapomniał o kimkolwiek, a tym bardziej o kraju, w którym o Bogu pamięta się nawet na banknotach dolarowych. I w którym nad głową przewodniczącego Izby Reprezentantów widnieje narodowe motto „In God we trust” (W Bogu pokładamy ufność). Ta sama Izba miażdżącą większością głosów (396 do 9) przyjęła niedawno uchwałę, wzywającą do promowania hasła we wszystkich budynkach publicznych, szkołach i instytucjach rządowych. To takie inne od obowiązującego w Europie milczenia o Bogu, zastąpionego wiarą w euro i unijną biurokrację.