Miejska Góra atrakcji

Do Limanowej zejdziemy szlakiem niebieskim. Tu zaś na wszystkich czekać będą atrakcje związane z Dniami Limanowej. Limanowa na kartach dziejów po raz pierwszy pojawiła się w 1496 r., jako należąca do Słupskich Ilmanowa. Później zwana była również: Wilmanów, Wilmanowa, Hilmanowa, Hylmanowa. Skąd wzięły się te nazwy? Tu zgody nie ma. Jedni wywodzili je od łacińskich słów „Villa Nova”. Zniekształcona łacińska nazwa miała doprowadzić do powstania Ilmanowej i Wilmanowej, by około XVII w. przekształcić się w Limanową. Z kolei prof. Mieczysław Karaś dowodził, że Limanowa pochodzi od imienia Wilman (Liman uznał za mniej prawdopodobne), być może zasadźcy osady. – Legenda mówi też o dwóch braciach myśliwych, którzy w gęstym lesie wyrąbali polanę, gdzie powstała pierwsza osada. Dlatego w naszym herbie znajduje się dąb, topór i róg myśliwski – wyjaśnia burmistrz Limanowej. I tak nad potokiem Sowlina, u zbiegu Mordarki, Jabłońca i Starowiejskiego, wyrosło urocze miasteczko.

Niezwykłe mikroświaty

– Mamy bardzo urozmaicone tereny. Idealnie nadają się do uprawiania turystyki – zapewnia Władysław Pazdan, wójt gminy Limanowa. Jako najważniejsze atuty 21 miejscowości tworzących gminę wymienia: piękne góry, malowniczo wijące się doliny, doskonały mikroklimat i dogodny dojazd. Gmina tę różnorodność stara się wykorzystywać. – Mieszkańcy dbają nie tylko o środowisko, ale także o zachowanie obyczajów i tradycyjnych smaków – mówi włodarz gminy. Rośnie również liczba gospodarstw agroturystycznych, kwater i pensjonatów. – Jeden weekend nie wystarczy więc, żeby poznać naszą gminę – zachęca wójt. Gospodarze spotkania na Miejskiej Górze zapraszają też do odwiedzenia dolin. – Stawiamy na turystykę oraz rekreację. Mamy idealnie do tego nadające się tereny i wiele do zaoferowania – przekonują Władysław Bieda i Władysław Pazdan.