Chrzest w Jordanie

Chrzest Jana ustanawiał ekonomię tylko tymczasową. Jest to chrzest jedynie wodą, będący przygotowaniem do chrztu mesjańskiego, który będzie udzielany w Duchu Świętym i w ogniu (Mt 3,11 paral.; Dz 1,5; 11,16; 19,3 n), spowoduje doskonałe oczyszczenie (por. Ps 51) i da początek nowemu światu. Perspektywy tego oczyszczenia zlewają się ostatecznie z konturami sądu. W rzeczywistości jednak dar Ducha Świętego, zesłany przez wywyższo­nego Mesjasza, będzie się różnił od sądu (Łk 3,16n paral.).

Przychodząc do Jana, by od niego otrzymać chrzest, Jezus poddaje się woli Ojca (Mt 3,14 n) i schodzi pokornie pomiędzy grzeszników. Jest On Barankiem Bożym, który w ten sposób bierze na siebie grzech świata (J 1,29.36). Chrzest w Jordanie zapowiada i przygotowuje Jego chrzest „w śmierci" (Łk 12,50; Mk 10,38), umieszczając w ten sposób całe Jego życie publicz­ne pomiędzy dwoma chrztami. To samo właśnie stwierdza Jan ewangelista, gdy mówi, że woda i krew popłyną z przebitego boku Jezusa (J 19,34n; por. 1 J 5,6-8) oraz gdy stwierdza, że Duch, woda i krew tworzą razem intymną jedność (1 J 5,6-8).

Otrzymany od Jana chrzest Jezusa został niejako ukoronowany samym zstąpieniem Ducha Świętego pod postacią gołębicy i uroczystym proklamo­waniem z niebios przez Ojca Boskiego Synostwa Jezusa. Zstąpienie na Jezusa Ducha Świętego jest swoistą inwestyturą, zgodną z zapowiedziami proroków (Iz 11,2; 42,1; 61,1). Jest ono równocześnie zapowiedzią zesłania Ducha Świętego, czyli owej inauguracji chrztu w Duchu, dla całego Kościoła (Dz 1, 5; 11,16) i dla wszystkich, którzy do Kościoła wstąpią (Ef 5,25-32; Tt 3,5 nn). Uznanie Jezusa za Syna jest zapowiedzią synostwa przybranego wiernych, będącego udziałem w synostwie Jezusa i skutkiem daru Ducha Świętego (Ga 4,6). W rezultacie „chrzest w śmierci" ma doprowadzić Jezusa do zmartwychwstania. Tak więc otrzymując pełnię Ducha, Jego uchwalebnione człowieczeństwo stanie się „duchem ożywiającym" (1 Kor 15,45), przekazują­cym Ducha tym, którzy w Niego wierzą.