Wygrane zmartwychwstanie

Dźwięki

Kiedy obaj autorzy projektu wystąpili w programie „Spory o wartości” Radia Warszawa, nadanym 20 lutego, Witek mówił tak: „To, czego potrzebujemy dzisiaj, to możliwości zatrzymania człowieka na chwilę, żeby chciał posłuchać moich słów, w sytuacji gdy głoszę słowo Boże. Dlatego wykorzystuję jeden z talentów, który mam »na wyposażeniu standardowym od Boga«, że jestem perkusistą. (…) Zobaczyłem, że muzyka jest takim punktem, który pomaga na chwilę zebrać ludzi w jednym miejscu”. Witek, człowiek nawrócony i, jak mówi, cudownie uleczony (także fizycznie po ciężkim wypadku), od kilkunastu lat z żoną prowadzi ewangelizację, najpierw w rodzinnym Bytomiu, teraz w Otwocku. Potrafi przerwać koncert jazzowy, który nie ma nic wspólnego z wydarzeniem ewangelizacyjnym, i zacząć mówić o Jezusie. W Kownie na Jamboree dostał oklaski, bo ludzie, którzy przyszli na zwykły koncert, nagle usłyszeli świadectwo perkusisty.

Piotr od 11 lat prowadzi scholę akademicką „Adonai”, od dawna chciał napisać własną muzykę. – Chciałem nagrać płytę z muzyką kontemplacyjną, przestrzenną, taką, przy której można w domu poczytać dobrą książkę. Ale z czasem odkryłem, że muzyka musi mieć temat.

Trafił na sesję do studia Vivisound, założonego przez Witka, przyprowadzony przez innego muzyka. Jego sposób gry na gitarze spodobał się perkusiście. I tak się zaczęła współpraca. Sama muzyka, nawet z najwyższej półki, nie wystarczy, uważają obaj muzycy. Przy wykonywaniu utworów z płyty Piotr musi wydobyć z gitary dźwięki, które właściwie są jej obce. W muzyce wyraźnie słychać tonacje żydowsko-arabskie. To zadanie ambitne i trudne, ale nie chodzi o popis umiejętności, zastrzega Piotr. – Nie chcę, by ludzie mówili: „jak on gra…”. Chodzi o to, by muzyka przemawiała.

Piasek

Na płycie znajdują się podziękowania trojga twórców, w tym studentki Kasi Rogowskiej, która wykonuje rysunki w piasku. Kasia dziękuje tam Bogu, że „pokazał, że to, co robią, nie jest »sztuką dla sztuki«. To Sztuka dla Ciebie i przez Ciebie” – pisze autorka strony wizualnej Projektu. Jej rysunki robią wrażenie, ale znów nie o popis talentu tu chodzi. – Rysunek na piasku okazał się bardzo odpowiedni, bo piasek jest materiałem dynamicznym, można nim tworzyć akcję – wyjaśnia Piotrek Kurstak.

– Te rysunki nie są perfekcyjnie namalowane, one celowo wchodzą w symbolikę. To tak jak z czytaniem książki. Gdy czytamy, wyobrażamy sobie jej świat, bohaterów; a gdy widzimy ekranizację, często doświadczamy, że ona rozmija się z naszymi wyobrażeniami. Dlatego rysunki Kasi nie podają wszystkiego na tacy, nie są gotowcami. Chcemy, by ludzie sami dopowiedzieli resztę w swojej wyobraźni, sercach.

Artyści mają nadzieję, że każdy, kto doświadczy (to chyba najodpowiedniejsze słowo) projektu, będzie niósł w sobie tę muzykę i obrazy. Nieprzypadkowo na okładce płyty umieścili słowa bł. ks. Sopoćki: „Błogosławiona dusza, która pilnie i pobożnie rozważa gorzką mękę i śmierć Pana Jezusa, albowiem wzbogaca się przez to mnóstwo wielkich i szczególniejszych łask, które inną drogą zdobyć trudno”. – Myślę, że taki koncert, zanurzenie w medytację pasyjną, bardzo dobrze wpisuje się w obchody odejścia Jana Pawła II, który uczył nas w ostatnich latach życia, jak nieść krzyż, jak umierać – twierdzi ks. Tomasz Opaliński, wiceszef Katolickiego Radia Płock, jednego z patronów medialnych płyty i projektu. Dodaje: – Cieszę się, że mogłem temu projektowi niemal od początku kibicować. Spotkałem się z Piotrem jakieś dwa lata temu. Usłyszałem nagranie Witka Wilka „Jej Serce”, ze świetnymi, nowoczesnymi aranżacjami pieśni maryjnych. Już wtedy rodził się ten projekt medytacji pasyjnej. Pamiętam, że miałem okazję posłuchać kilku fragmentów, jeszcze samej partii gitarowej. Zrobiło to na mnie niesamowite wrażenie. Stwierdziłem, że to świetny materiał ewangelizacyjny.