Cierpienia współczesnego człowieka

 

Jeśli cierpienie zaprowadziło aż na krzyż, to ma ono swój kres. Nie ma kresu jedynie cierpienie wynikające z nieugaszonej, wiecznej tęsknoty za Bogiem, którego się odrzuciło.

Każdy krzyż ma swój kres, po którym Matka bierze każdego z umęczonych, przybranych synów w ramiona.

 

 

 

 

Kiedy cierpienie osiąga apogeum, kiedy ciemność ogarnia wszystko, nastaje bezruch, cisza. Gdzieś może krzątają się ci, którzy jeszcze podtrzymują bezwładne ciało, gdzieś dochodzi zapach wonnych  ziół. Ale to wszystko dzieje się jakby obok. Tutaj trwa oczekiwanie na Zmartwychwstanie. Oczekiwanie już spełnione, bo gwarantowane obietnicą Boga, którą wypowiedział w Synu.