Pierwszy kościół

Wielki konfesjonał

– Ta kaplica jest szczególnym miejscem modlitwy. Sprzyja temu całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu. Zatrzymują się w niej głównie wierni, którzy korzystają z sakramentu pokuty i pojednania. Tu robią rachunek sumienia, przygotowują się do spowiedzi, a potem dziękują za otrzymane przebaczenie. To taka wizytówka katedry – mówi ks. Gaweł. – Ponadto ta świątynia stała się wielkim konfesjonałem całego regionu, nie tylko Katowic. Stali spowiednicy potwierdzają, że do spowiedzi przystępują często osoby spoza archidiecezji katowickiej. Dlatego spowiedź przedświąteczna będzie trwała nawet do godziny 22 – dodaje. Niedawno zrodził się pomysł napisania intrady, krótkiego utworu 4–5-minutowego. Będzie ona wykonywana podczas Mszy pontyfikalnych w katedrze w procesji wejścia.

Projekt regulaminu konkursu jest już gotowy. Zostanie ogłoszony w przyszłym roku. Jego koordynatorem jest prof. Julian Gembalski z Akademii Muzycznej w Katowicach. – Ze względu na tradycje ziemi śląskiej powstaną dwie wersje: na same organy oraz organy i orkiestrę dętą – wyjaśnia proboszcz. Pod koniec listopada oficjalnie rozpoczęto w katedrze transmisje internetowe Mszy. – Pierwszą, na zakończenie II Synodu Archidiecezji Katowickiej, śledziło ok. 3 tys. osób. Nawet z Norwegii i Rosji – uśmiecha się proboszcz. – W ten sposób chcemy dotrzeć do osób chorych i cierpiących, ale także do wszystkich związanych z katowicką katedrą. Czynimy to zgodnie z zaleceniami synodu, w których mówi się o wykorzystaniu nowych środków komunikacji do głoszenia Chrystusa – tłumaczy.

W parafii katedralnej istnieje też ochronka parafialna. W czasie wakacji dzieci z niezamożnych rodzin wyjeżdżają do Poronina. W pomoc w ciągu roku angażują się liczni wolontariusze: młodzież, dorośli, a nawet nauczyciele akademiccy. Od niedawna działa też Klub Seniora. – To owoc zeszłorocznej kolędy. Zauważyliśmy, że parafia katedralna bardzo się starzeje i szczególną opieką trzeba otoczyć osoby w podeszłym wieku. Spotykają się dwa razy w miesiącu, w miarę możliwości wyjeżdżają na pielgrzymki do różnych sanktuariów. – To żywy skarb naszego Kościoła. Ci ludzie modlą się za cała parafię i za nas, duszpasterzy – podkreśla ksiądz proboszcz. Troska o żywy Kościół jest ważniejsza niż o ten z cegły czy kamienia. – Zależy mi na tym, by piękno ścian katedry, ich blask, zwłaszcza nocą, było odzwierciedleniem modlącej się tu wspólnoty, która spotyka się z Chrystusem i żyje coraz autentyczniej Jego Ewangelią. To, co robimy, ma jedynie pomóc w większym angażowaniu się wiernych i tworzeniu wspólnoty. Ten żywy Kościół jest dla mnie najważniejszy – puentuje proboszcz.