Pycha a ubóstwo w duchu

[21:29] <faustyna>: Joda, nie zawsze. Czasem sobie ktoś jeszcze zdąży " super" pogrzeb zaplanować
[21:29] <ksiadz_na_czacie11>: a wiecie w jakiej formie ujawnia się to wymuszanie?
[21:29] <Klopotliwa>: ks. ale też nie potrafimy być szczęśliwi z osobą, która nas kompletnie nie rozumie i z która tak naprawdę niewiele łączy
[21:29] <Joda>: biadolenie
[21:29] <bejot>: w tysiącach sposobów...
[21:29] <ola62>: ha, bo jesteśmy egoistyczni, i trudno tego "ja" się wyzbyć
[21:30] <ksiadz_na_czacie11>: przede wszystkim to właśnie biadolenie, pretensje, żale
[21:30] <Klopotliwa>: jest na to jakieś lekarstwo?
[21:30] <ksiadz_na_czacie11>: pretensje i żale to też pewna strategia pychy i forma przemocy, aby inni, którzy chcą uważać się za dobrych i godnych miłości, przyjęli moje warunki, abym stanął w centrum ich zainteresowania
[21:31] <ksiadz_na_czacie11>: powoli Kłopotliwa. O tym też powiemy, ale później
[21:31] <Palolina>: A może po prostu akceptacja tego, że nie jesteśmy doskonali jest lekarstwem. My to byśmy od razu chcieli się wyzbyć wszystkiego co złe. A może to bardziej o walkę chodzi?
[21:31] <Klopotliwa>: zdecydowanie tak
[21:32] <ksiadz_na_czacie11>: zresztą, tu od razu warto sobie to uświadomić, że pycha zawsze posługuje się przemocą. Wymuszaniem i żądaniem "natychmiast!"
[21:32] <Ka_>: Ksiądz ja doskonale znam wszelkie "chwyty" wymuszania
[21:32] <Joda>: akceptacja swojej małości, niekompetencji to jest najtrudniejsze
[21:32] <karolina1x>: ks. do człowieka czy Boga?
[21:32] <ksiadz_na_czacie11>: od najbardziej prymitywnych form przymusu zewnętrznego i gwałtu, poprzez różnorakie intrygi, aż po wzbudzanie poczucia winy
[21:32] <bejot>: Palo.. i taka zwykła wiara, ze Pan Bóg mnie kocha, tak po prostu, że nie muszę zasługiwać, że co nie robię Jego miłości to nie zmienia - to jest przecież totalny kosmos
[21:33] <ksiadz_na_czacie11>: Karolina. albo w jednym, albo w drugim kierunku
[21:33] <elka>: niestety, wobec Boga to nie działa ;) te intrygi
[21:33] <Klopotliwa>: ks. a takie na sile próbowanie bycia lepszym, nie jest przypadkiem też przejawem pychy? Ja wam pokaże, ja jestem dobry, ja nie dam się sprowokować
[21:33] <Palolina>: bejot - dla mnie nieakceptowanie swojej słabości też jest pychą ,ale może źle rozumiem nie wiem
[21:34] <bejot>: Elko.. co nie przeszkadza, ze próbuje się ciągle ;)
[21:34] <Ka_>: Joda - może najtrudniejsze, ale najrozsądniejsze .Poza tym nie ośmieszasz siebie
[21:34] <ksiadz_na_czacie11>: na siłę być lepszym to też szczególna postać pychy i to ubranej w pobożne szatki. Perfekcjonizm
[21:34] <karolina1x>: ks. ale z drugiej strony tłumienie w sobie zali do Boga to tez niezdrowe bo to fałsz
[21:35] <Klopotliwa>: ks. i czy grzechem jest obawianie się że niektórzy księża trochę w ta pychę popadli?
[21:35] <ksiadz_na_czacie11>: Karolina. ale mając świadomość że to z naszej pychy, to może warto zamilknąć
[21:35] <Ka_>: żalu do Boga? A o co pozwolisz karolinko że zapytam? Daj przykład
[21:35] <Palolina>: Pokora to jest Prawda. Nie wywyższanie się i nie uniżanie siebie ale właśnie prawda. Ja osobiście mam problem, żeby tę prawdę o sobie właściwie odkrywać.
[21:35] <ksiadz_na_czacie11>: Kłopotliwa. Patrzmy na siebie. Wytykanie innym grzechu też może być wywołane pychą
[21:36] <karolina1x>: albo z pychy albo z bezsilności...nigdy nie wiadomo. Niech sobie ludzie z Bogiem gadają ja jestem za
[21:36] <elka>: wytykanie chyba zawsze jest z pychy, nie z miłości
[21:36] <ksiadz_na_czacie11>: ale wróćmy do tego perfekcjonizmu. Bo to chyba nas często dość dotyka...
[21:36] <ola62>: czyli wychodzi na to, że należy akceptować siebie, ufać Panu Bogu, czynić dobro
[21:36] <Klopotliwa>: ale niektórzy na siłę chcą pokazać że są lepsi, czy pycha jest obawianie się ze ta osoba sama się zgubiła a daje rady?
[21:37] <ksiadz_na_czacie11>: Kłopotliwa. "... Wyjmij najpierw drzazgę ze swego oka"
[21:37] <Ka_>: Zdecydowanie należy akceptować siebie. Przez akceptację nabierasz i szacunek do siebie
[21:37] <bejot>: Klopotliwa. A może zamiast zastanawiać się nad innymi "słów ich słuchajcie, ale czynów nie naśladujcie"? :)
[21:37] <ksiadz_na_czacie11>: czym jest perfekcjonizm?
[21:37] <ola62>: dążenie za wszelka cenę do doskonałości
[21:37] <ReageParty>: perfekcjonizm to taka studnia bez dna...dążenie do stania się lepszym niż może być Duch Święty
[21:37] <bejot>: przymusem w sobie do zrobienia wszystkiego perfekt
[21:38] <Klopotliwa>: i chyba taki chciał być szatan
[21:38] <ksiadz_na_czacie11>: i ciągłymi pretensjami do siebie że nie wychodzi....
[21:38] <Joda>: sztuczność siebie, kreowanie na...
[21:38] <Palolina>: ale ten perfekcjonizm też nie bierze się znikąd
[21:38] <faustyna>: samo dążenie to tego żeby robić wszystko jak najlepiej chyba nie jest złe
[21:38] <ola62>: o Joda czyli tracenie godności
[21:38] <martrix>: perfekcjonizm to jest takie coś, jak się chce żeby wszystko było idealnie tak jak my chcemy
[21:38] <ksiadz_na_czacie11>: Palolina. Owszem, dlatego mówiliśmy tu o zranieniach
[21:39] <bejot>: Olu, tracenie, czy ukrywanie, maskowanie?
[21:39] <ola62>: bejot tracenie
[21:39] <Ka_>: ale czy dążenie do dobrze wykonywanej roboty ,to perfekcjonizm?
[21:39] <Palolina>: Ks. to jak można mieć do siebie pretensje o swoje słabości skoro to nie jest nasza wina, ze takowe posiadamy?
[21:39] <ksiadz_na_czacie11>: popatrzcie, że za każdą z postaci pychy, kryje się właśnie lęk o własne "ja". człowiek siebie stawia na miejscu Boga. czyni się bożkiem
[21:40] <bejot>: Palo, toż właśnie chodzi o to żeby nie mieć do siebie pretensji, ale przyjąć się właśnie takim :)
[21:40] <ancora>: i tych, którzy nas takimi uczynili bejot
[21:40] <Klopotliwa>: ks. ale my jesteśmy stworzeni na podobieństwo Boga...
[21:40] <bejot>: oj.. ancoro.. a to już dużo trudniejsze..
[21:40] <Arek71>: do perfekcjonistów chyba Jezus powiedział-kto pożądliwie spojrzy na kobietę ten w sercu dopuścił się cudzołóstwa?
[21:40] <Palolina>: ancora - a oni znowu mają swoje zranienia itd.
[21:41] <Ka_>: Ależ moje ja ,nikt z ludzi nie jest mi w stanie odebrać. O swoje ja, to ja jestem spokojna. Tak spokojna że nie warto nad nim się nawet zatrzymywać
[21:41] <ola62>: oj to nasze "ja"
[21:41] <ksiadz_na_czacie11>: Arek. To akurat do wszystkich mówi
[21:42] <blekota>: poza tym, przeciwieństwem pychy jest pokora a nie ubóstwo w duchu, kto w ogóle postawi ten temat?
[21:42] <ksiadz_na_czacie11>: wiążąc to co powiedzieliśmy o pysze z grzechem pierworodnym, to okazuje się że wszyscy jesteśmy "skazani na zmaganie się z owym grzechem w nas"...
[21:42] <ReageParty>: a co o perfekcyjnym podejściu do wiary? żeby zawsze być super w oczach Boga, żeby patrzył na nas na wyjątkowo starających się ludzi
[21:43] <ksiadz_na_czacie11>: oczywiście to "zmaganie" ma być przede wszystkim otwieraniem się na Miłość Bożą, bo sami z siebie się skichamy a nie damy rady
[21:43] <ola62>: ks11 na to wychodzi, ze jesteśmy skazani
[21:43] <blekota>: ksiądz : pycha to przede wszystkim grzech lucyfera, a nie pierwszych rodziców, pierwsi rodzice chcieli wiedzieć tyle co Bóg, ale nie chcieli stanąć nad nim, tak jak lucyfer
[21:44] <ReageParty>: ale proszę księdza jak rozumieć zdanie : Że bez Boga nie damy rady? Jak rozumieć tutaj Boga, to ważne pytanie bardzo
[21:44] <ksiadz_na_czacie11>: Raege dosłownie
[21:44] <Palolina>: Raczej mamy Kochać a wtedy uczynki same będą wypływać z naszego serca i będą spontaniczne. Jeśli zaczynamy od pełnienia uczynków to raczej małe szanse mamy na wiarę.
[21:44] <ksiadz_na_czacie11>: ale wracając... Jakie jest lekarstwo na pychę?
[21:45] <Klopotliwa>: modlitwa?
[21:45] <ancora>: miłość
[21:45] <Palolina>: upokarzanie się?
[21:45] <bejot>: służenie
[21:45] <Palolina>: np. częsta spowiedź?
[21:45] <ksiadz_na_czacie11>: ubóstwo w duchu :)
[21:45] <ReageParty>: czyli uczucie pustki
[21:45] <Klopotliwa>: ks. tzn.?
[21:45] <ola62>: Palolina dobrze napisała, mamy czynić dobro bo to jest miłość
[21:45] <maia888>: czyli ufność Bogu
[21:45] <blekota>: ksiądz a cóż to jest ubóstwo w duchu?
[21:45] <ksiadz_na_czacie11>: tzn. uznanie że wszystko co się nagromadziło stanowi tylko ewentualnie pożywkę dla łaski
[21:45] <ancora>: przyjęcie siebie?
[21:46] <elka>: co masz, czego byś nie otrzymał
[21:46] <ancora>: wszystko darem Boga
[21:46] <ksiadz_na_czacie11>: jak w tym cytacie ze św. Pawła, który wpisałem w powitaniu admina ;)
[21:47] <ksiadz_na_czacie11>: "wszystko uznaję za śmieci"
[21:47] <bejot>: a jeszcze dojść do tego Tereskowego, że "ja to jestem nic + grzech..."
[21:47] <Palolina>: Czyli mieć prawdziwie w sercu poczucie tego, ze całe czynione przez nas dobro jest Łaską jaką nas Bóg obdarza
pokoju
[21:47] <blekota>: Ubodzy w duchu! Jakże źle jest to rozumiane nawet przez tych, którzy pojmują we właściwym sensie to określenie! Dla ludzi powierzchownych – w ich głupiej ironii i ignorancji, która o sobie sądzi, że jest wiedzą – ubogi w duchu oznacza „głupi”. Najlepsi sądzą, że duch to inteligencja, myśl; bardziej zmaterializowani – że to przebiegłość i złośliwość.
[21:47] <Palolina>: i być wdzięcznym Bogu za możliwość zrobienia dobrego uczynku
[21:47] <karolina1x>: bejot ale ona uważała ze ona jako zero z jedynka z przodu ( czyli z Bogiem)....
[21:47] <ksiadz_na_czacie11>: ubodzy w duchu, których Jezus nazywa błogosławionymi, to ci, którzy nie mają iluzji co do samych siebie, którzy zrzucają z siebie rajskie przepaski figowe i nie ukrywają się już przed Bogiem
[21:48] <ancora>: i stają przed Nim, przed sobą i innymi w prawdzie
[21:48] <blekota>: Ubóstwo ducha polega na posiadaniu najwyższej wolności w odniesieniu do wszystkiego, co stanowi rozkosz dla człowieka.
[21:48] <bejot>: Karolina bo toż to jest istota, że wartość mamy w Bogu i tylko w Nim..
[21:49] <ksiadz_na_czacie11>: czyli w gruncie rzeczy idzie tu o... pokorę, czyli widzenie siebie w Prawdzie :)
[21:49] <karolina1x>: czyli pokora to sposób na pychę?
[21:49] <ksiadz_na_czacie11>: ano. Stara zasada duchowości: contra agere
[21:49] <Joda>: księże, czy to w ogóle możliwe zobaczyć siebie całkowicie w prawdzie?