Dziś Międzynarodowy Dzień Pizzy - poznaj 5 tajemnic doskonałej pizzy!

Trudno jednoznacznie określić kiedy tak naprawdę wynaleziono pizzę. Jej najbardziej klasyczna wersja - słynna włoska margherita - powstała w 1889 r. w Neapolu, z okazji wizyty królowej Margherity von Savoyen. Odtąd datuje się zawrotną karierę włoskiej pizzy, gdyż danie stało się jedną z ulubionych potraw monarchini i jego popularność znacznie wzrosła, również wśród wyższych sfer Italii. Jednak pizza w różnych jej odmianach była znana już od wieków, co najmniej od czasów renesansu ubodzy Włosi (szczególnie ci z południa półwyspu) wypiekali placki, na których zjadali to, co mieli dostępne - najczęściej ser i zioła.

Pizza w XX wieku stała się jednym z najpopularniejszych dań w wielu krajach, a jednocześnie wizytówką Włoch, co najmniej na równi z włoskimi makaronami. Również w Polsce cieszy się niezwykłą popularnością, jednak ta znana z większości nadwiślańskich pizzerii znacząco różni się od tradycyjnego, włoskiego pierwowzoru. Jest kilka zasad, do których należy się stosować robiąc pizzę jak najbardziej zbliżoną do oryginału. Jakie to zasady?

1. Ciasto powinno być cienkie, robione zgodnie z przepisem. Warto stosować przy tym włoską mąkę, która różnic się od tej wytwarzanej nad Wisłą. Jeśli nie masz dostępu do włoskiej mąki użyj mąki typu 450. Proces tworzenia ciasta wymaga czasu - mąka powinna być ogrzana, sól dodana na samym końcu, a ciasto musi mieć czas, aby dojrzeć  - co najmniej 2-3 godziny. W czasie tego "odpoczynku" warto je co jakiś czas przekładać, pozostawiając w przerwach w formie kulki.

2. Sos. Tajemnicą włoskiej pizzy jest prostota obecna na każdym etapie przygotowania - od ciasta, przez sos, po składniki. Klasyczny sos do włoskiej pizzy ma tylko kilka podstawowych składników: pomidory (mogą być z puszki, byle nie zblendowane!), bazylia, oregano (idealnie, gdy zioła są świeże), odrobina oliwy, soli i cukru. Ważne, aby pomidorów nie blendować, ponieważ może to uszkodzić ich nasiona i wprowadzić gorzki posmak. Zamiast blendera pomidory intensywnie rozdrabniamy ugniatając je widelcem.

3. Ser - zamiast twardych serów lepiej użyć mozzarelli w kulce. Przed rozdrobnieniem sera na powierzchni pizzy należy go porządnie odsączyć. Twarde sery zachowaj do przygotowania serowego fondue! Tam sprawdzą się znacznie lepiej!

4. Składniki. Wspominaliśmy już, że kluczem do klasycznej włoskiej pizzy jest prostota? Więc powtórzmy to jeszcze raz - proste składniki w dodatku nie za wiele rodzajów. Jeśli chcesz do swojej margherity dodać dodatkowe składniki - niech będzie to jeden, góra dwa dodatki. Możesz oczywiście dodać to, na co tylko masz ochotę, ale jeśli chcesz, by twoja pizza była maksymalnie zbliżona do klasycznej wersji, to staraj się dobierać takie, które występują w basenie morza Śródziemnego - może to być na przykład cienka szynka lub zioła. Dodając cienkie składniki, takie jak dojrzewająca szynka czy rukola, nie dodawaj ich przed włożeniem pizzy do pieca, ale bezpośrednio po jej wyjęciu z piekarnika - wtedy nie zostaną przypalone i ich smak mocniej ubogaci pizzę.

5. Piekarnik czy piec do pizzy? Włoskie pizzerie wypiekają pizzę najczęściej w kamiennych piecach, w bardzo wysokiej temperaturze. My mamy w domu do dyspozycji piekarniki, które rzadko kiedy można rozgrzać mocniej niż do 250 st. Jest na to rada - za niewielkie pieniądze w internetowych sklepach można kupić kamień do pizzy. Mając taki kamień nakładamy ciasto na jego rozgrzaną powierzchnię - wtedy najłatwiej uzyskać doskonale wypieczoną pizzę. Jeśli jednak nie dysponujemy kamieniem do pizzy, pamiętajmy, aby wkładać pizzę do piekarnika dopiero po jego pełnym rozgrzaniu.