Eucharystia a zbawienie

Dlatego właśnie Jan nazywa Eucharystię chlebem życia lub chlebem żywym. Jest to określenie specyficznie Janowe, którego używa w swojej Ewangelii aż trzykrotnie. Wskazuje ono na cel Eucharystii, którym jest osiągnięcie życia wiecznego. Jan celowo łączy ze sobą pojęcia życia wiecznego i chleba życia, aby podkreślić zależność życia wiecznego od spożywania Eucharystii.

Nawiązując do manny jako chleba z nieba stwierdza, że właściwie dopiero Eucharystię można określić tą nazwą w petnym jej sensie. Eucharystia jest prawdziwym chlebem z nieba, ponieważ zawiera Chrystusa - chleb, który z nieba zstąpił. Wskazując na Boskie pochodzenie Jezusa przyjmowanego w Eucharystii, zwraca tym samym uwagę na bliską łączność Eucharystii z niebem jako mieszkaniem Boga. Spożywanie chleba z nieba umożliwia pokonanie drogi wiodącej do nieba. Przyjmowany w Eucharystii Jezus dlatego zstąpił z nieba, aby nas do nieba doprowadzić. Eucharystia jest więc pokarmem otrzymanym z nieba, aby umożliwił nam osiągnięcie pełnego zjednoczenia z Bogiem w niebie.

Zaiste, Eucharystia jest bramą nieba, która otwiera się na ziemi. Jest promieniem chwaty niebieskiego Jeruzalem, który przenika cienie naszej historii i rzuca światło na drogi naszego życia.
Jan Paweł II, Ecdesia de Eucharistia, 19.

Dlatego może też być nazwana Bożym chlebem, ponieważ zawiera w sobie Tego, który od Boga przyszedł, aby dawać życie ludziom (J 6, 33). W ostatecznym rozrachunku dar Eucharystii pochodzi od samego Boga, który pragnie obdarować swym życiem ludzi. Jako Ojciec jest On źródłem życia, które dał najpierw swojemu Synowi, a przez Niego pragnie obdarzyć nim także chrześcijan, którzy żywią się Eucharystią:

Jak Mnie posiał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca,
tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie (J 6, 57).

Dając człowiekowi pełnię szczęścia w życiu wiecznym, Eucharystia skutecznie zaspokaja najgłębsze pragnienia człowieka:

Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął;
a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie.

Życie, które osiągamy dzięki Eucharystii, jest zasadniczo życiem w wieczności eschatologicznej i dlatego Jan używa przede wszystkim czasu przyszłego:

Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.
Kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie (J 6, 51. 57).

Niemniej jednak zostaje ono zapoczątkowane już obecnie i dlatego Jan mówi, że eucharystyczny Jezus już teraz daje życie światu (czas teraźniejszy):

Chlebem Bożym jest Ten,
który z nieba zstępuje
i życie daje światu (J 6, 33).

Każdy, kto rzeczywiście wierzy w Jezusa eucharystycznego i spożywa Eucharystię, już teraz posiada w sobie dar życia. Jest to jednak dopiero zaczątek życia w całkowitym zjednoczeniu z Bogiem, którego pełnię osiągniemy w przyszłości eschatologicznej. Ten zalążek życia wiecznego polega na trwałej łączności z Chrystusem, którą Eucharystia zapewnia. Chodzi o bardzo bliską więź przyjaźni z Jezusem, która zdolna jest przetrwać nawet śmierć, aby w życiu przyszłym zajaśnieć swą pełnią.

Eucharystia kieruje do ostatecznego celu, jest przedsmakiem pełni radości obiecanej przez Chrystusa (por. J 15,11);w pewnym sensie jest antycypacją Raju - w niej otrzymujemy zadatek przyszłej chwały.
Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharistia, 18.