Eucharystia a zbawienie

Fragment książki "Od manny do Eucharystii. Pismo Święte o Eucharystii", który zamieszczamy za zgodą Wydawnictwa WAM

Podobnie jak manna była pokarmem dla ludu podróżującego do ziemi obiecanej, tak Eucharystia jest pokarmem ludu Bożego zmierzającego do wiecznej ojczyzny. Bez odpowiedniego zapasu żywności niemożliwa jest realizacja długiej, uciążliwej podróży. Jedynie dzięki pokarmowi eucharystycznemu możliwe jest osiągnięcie celu naszego życiowego pielgrzymowania, jakim jest wieczne zbawienie.

To ukierunkowanie Eucharystii na wieczność widoczne jest już w opisach jej ustanowienia. W czasie ostatniej wieczerzy Jezus powiedział:

Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym (Mk 14,25).

Eucharystia była ostatnim posiłkiem przed śmiercią Jezusa, który równocześnie otwierał perspektywę uczty eschatologicznej w królestwie niebieskim. Według św. Pawła Jezus polecił uczniom:

Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie (11,26).

Eucharystyczna jedność z Jezusem jest ukierunkowana na przyszłość. Została ustanowiona, aby przekroczyć bramy śmierci i trwać na zawsze. Sprawowanie Eucharystii jest powiązane z przyjściem Pana, który przyniesie ostateczne zbawienie. Jest więc oczekiwaniem i zarazem przygotowaniem na nadejście Bożego zbawienia.
Aspekt ten został najbardziej rozwinięty przez Jana. W odróżnieniu od pozostałych Ewangelistów (Synoptyków) zwraca on większą uwagę na osobisty charakter zjednoczenia z Jezusem w Eucharystii. Dlatego mówi o spożywaniu Eucharystii w liczbie pojedynczej:

kto spożywa moje ciało i pije moją Krew...

Jan rozważa Eucharystię przede wszystkim pod kątem celu, któremu służy. Tym celem, a więc zasadniczym skutkiem Eucharystii jest życie, podobnie jak celem każdego pokarmu jest podtrzymywanie życia. Pojmuje je w sensie egzystencjalnym, jako pełne szczęścia zjednoczenie z Bogiem. Pojęcie życia oznacza zasadniczo to samo, co zbawienie, wskazuje jednak na jego cel, którym jest pełnia szczęścia w wiecznej łączności z Bogiem.
Eucharystia jest nieodzownym warunkiem osiągnięcia życia wiecznego. Jak zachowanie ziemskiego życia nie jest możliwe bez pokarmu, tak życie Boże nie jest do pomyślenia bez Chleba eucharystycznego. Tylko on gwarantuje osiągnięcie życia w zjednoczeniu z Bogiem:

Jeżeli nie będziecie spożywali Gala Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego,
nie będziecie mieli życia w sobie.
Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew.
ma życie wieczne,
a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym (J 6, 53 n).

Określenia dotyczące Ciała i Krwi Syna Człowieczego podkreślają, że Eucharystia jednoczy nas z Chrystusem zarówno w Jego śmierci, jak i wywyższeniu w chwale. Taki bowiem sens posiada określenie Syn Człowieczy, zaś Ewangelista Jan bardzo często mówi o Jego uwielbieniu:

trzeba, aby wywyższono Syna Człowieczego (J 3,14).

Kto żywi się chlebem eucharystycznym nie umrze, lecz osiągnie życie wieczne i będzie żył na wieki. Jest ona pokarmem, który nie ulega degradacji, lecz trwa na wieczność, zapewniając tym samym pełnię życia wiecznego. W tym sensie Jan mówi:

troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie,
ale o ten, który trwa na życie wieczne (J 6, 27).