Duchowość przedszkolaka

- Basia była bardzo zmęczona i nie chciała uklęknąć do wieczornej modlitwy. Matka, rozumiejąc to i nie chcąc stwarzać napięcia w tak szczególnym momencie, pozwoliła, by córka pomodliła się leżąc; powiedziała: „Rzeczywiście, to był męczący dzień, też to czuję”, ale sama uklękła. Po krótkiej chwili Basia dołączyła do mamy mówiąc: „To dla Pana Jezusa”.

_ Na katechezie, przygotowującej dzieci w wieku przedszkolnym do Pierwszej Komunii Świętej (więcej o wczesnej I Komunii w osobnym rozdziale), katechetka zapytała: „Czy wiecie, kim jest Duch Święty?”. Pięcioletnia Ania z całą prostotą odpowiedziała: „To taki Boży Gołąb, który mieszka w duszy”.

- Kapłan po katechezie zapytał: „Kto chciał, żebyście przyjęli Komunię Świętą?”. Sześcioletni Jaś odpowiedział: „Najpierw Pan Jezus, potem rodzice i ja”.

- Chłopiec w wieku przedszkolnym opowiedział kiedyś: „A ja miałem takie zdarzenie. To było, jak drugi raz przyjąłem Pana Jezusa, bo wiecie, Komunia jest prawie na końcu. Przez całą Mszę św. chciało mi się jeść… Jak w końcu przyjąłem Pana Jezusa, to On mi zabrał cały głód i nie byłem już głodny”.

Każde dziecko, jak i każdy człowiek dorosły, ma swoją duchowość, jedyną i niepowtarzalną. Rozwój jego życia wewnętrznego zależy od wielu czynników, nie tylko tych wspomnianych wyżej. Także od współpracy samego dziecka z łaską Bożą. Wkraczamy tu w sferę tajemnicy i działania Bożego w duszy dziecka, człowieka.

Przypisy:

[1] Gaston Courtois, Rady dla rodziców, dz. cyt., s.16.
[2] Marcin Ludwicki, Na koniec świata, Wydawnictwo AA, Kraków 2008, s. 109.
[3] Tamże, s. 108.
[4] Marcin Węcławski, Podstawy teologiczne i duszpasterskie wczesnej Pierwszej Komunii Świętej, w: Wczesna Komunia Święta. Wprowadzenie dzieci przedszkolnych w sakrament pojednania i eucharystii, red. Jolanta Próchniewicz, Wydawnictwo Piotra i Pawła – Apostolicum, Poznań – Warszawa 2005, s. 22.