Jezus daje Ducha Świętego

Wieczorem owego pierwszego dnia tygo­dnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, po­kazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych sło­wach tchnął na nich i powiedział im: "Weź­mijcie Ducha Świętego! Którym odpuści­cie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. J 20,19-23

Oto nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy (Dz 2,1). Myślą i sercem jesteśmy w Wie­czerniku jerozolimskim, tam bowiem znajdowali się w tym dniu Apostołowie i uczniowie Chrystusa, trwając na modlitwie wespół z Maryją, Jego Matką. W czy­taniu Ewangelii według św. Jana Kościół prowadzi nas do tego samego Wieczernika o wieczorze dnia Zmartwychwstania. Również i wtedy byli tam zgromadzeni ucznio­wie, zamknąwszy drzwi z obawy przed Żydami (J 20,19). Świeże jeszcze były wyda­rzenia Wielkiego Piątku. Jednakże od rana już nadeszła wiadomość o pustym grobie i wypowiedziane zostało niepojęte słowo: zmartwychwstał (Mt 28,6). Liturgia Pięć­dziesiątnicy prowadzi nas do Wieczernika w dniu zmartwychwstania, ponieważ w tym dniu - już w tym dniu! - został dany Apostołom Duch Święty. Już w tym dniu zaczęła się Pięćdziesiątnica. Chrystus wszedł drzwiami zamkniętymi, pozdro­wił Apostołów słowami: Pokój wami (J 20,19), ukazał im ślady swej męki na rękach, nogach i w boku - a wreszcie rzekł: Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane (tamże, ww. 22-23). Apostołowie otrzymali Ducha Świętego, aby w Jego mocy przyjąć odkupień­cze i zbawcze posłannictwo Chrystusa: Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posy­łam (tamże, w. 21). Wspominając to wydarzenie dnia i wieczoru Chrystusowego Zmartwychwstania, nie możemy oprzeć się potrzebie szczególnego dziękczynienia. Dziękujemy Ci, Duchu Prawdy! Dziękujemy Ci, Pocieszycielu, za to, że nam przy­bliżyłeś tajemnicę przebitych rąk i nóg, i serca Chrystusa. Że na nowo nam przybli­żyłeś głębię i moc tajemnicy Odkupienia.

Dziś, jesteśmy duchem wokół Wieczernika, który nagle stanął otworem dla wszystkich ludzi zgromadzonych wówczas w Jerozolimie z okazji święta. Jesteśmy tam tak, jak byli w owym dniu Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezo­potamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie... (Dz 2,9-11). Wszyscy oni ze zdumieniem i podziwem pytali: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galiiejczykarni?» (...) «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty?» (tamże, ww. 7-8). Tak. Byli Galilejczykami ci Apostołowie, którzy nagle w dniu Pięćdziesiątnicy zostali napeł­nieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwa­lał mówić (tamże, w. 4).

Tak. Byli Galilejczykami. Jeszcze o zaraniu tego dnia trwali zamknięci w Wie­czerniku, aż spadł z nieba szum (...) i napełnił cały dom, w którym przebywali (tamże, w. 2) i ukazały się języki ognia nad głowami każdego z nich. Stało się to, co im zapowiedział Pan Zmartwychwstały, odchodząc do Ojca. Kościół począł się na Krzyżu z Jego przebitego Boku. W dniu Zmartwychwstania Kościół został objawiony samym Apostołom wraz z mocą Ducha Świętego, którego otrzymali. W dniu Pięć­dziesiątnicy Kościół objawił się światu i zaczął istnieć jako uniwersalna wspólnota Ludu Bożego. Dzisiaj o wiele liczniejsze jeszcze języki na całym okręgu ziemi po­twierdzają moc Ducha-Pocieszyciela w narodzinach Kościoła, jakie dokonały się w dniu Pięćdziesiątnicy, w Jerozolimie. We wszystkich językach ludzkiego świata głoszą wielkie dzieła Boże (tamże, w. 11) następcy Apostołów i wyznawcy Zmar­twychwstałego Chrystusa.

Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus» (1 Kor 12,3). Nie mogli tego powiedzieć nawet ci pierwsi Apostołowie zgromadzeni w Wieczerniku w dniu Zmartwychwstania. Dopiero kiedy otrzymali Ducha Święte­go niejako z samych rąk Zmartwychwstałego, przyszła do nich wraz z tym Darem pełna światłość wiary i pełna jej moc. Tak: Panem jest Jezus. I to samo w dniu Pięć­dziesiątnicy. Wobec zgromadzonych mieszkańców Jerozolimy i przybyszów z róż­nych krajów, pełni tego samego światła i mocy, zaczęli publicznie głosić: Panem jest Jezus. A pierwszym, który głosił, był Piotr. I z tego boskiego źródła, w ślad za słowem apostolskiego przepowiadania, przyszedł chrzest, który przyjmowali słuchający. Wszyscy oni zostali ochrzczeni w jednym Duchu, aby stanowić jedno ciało (...) Wszyscy jednym Duchem zostali napojeni (por. tamże, w. 13). Oni też są pierwszym pokoleniem chrześcijan, tych, którzy dzięki mocy Ducha Świętego, uwierzyli i wy­znali: Panem jest Jezus. (CCXCII)