Milczący telefon

Zwraca też uwagę, że próba samobójcza może być sposobem dowartościowania się np. w grupie rówieśniczej, chęcią zaimponowania kolegom i koleżankom, że jest się na tyle odważnym, by targnąć się na swoje życie. – Ten czyn, w odczuciu młodego człowieka, ma innym pokazać, że można być całkowicie panem swojego życia, niezależnym od innych, że można postępować wbrew wszelkim zasadom, utrwalonym normom – mówi psycholog.

Ciekawym spostrzeżeniem w kontekście samobójstw młodych ludzi dzieli się także jako duszpasterz, wychowawca i spowiednik ks. prof. Antoni Misiaszek. – Zdarza się coraz częściej, że ludzie spowiadają się ze swoich myśli samobójczych. Wówczas konieczne jest zadanie pytania, czy dana osoba leczy się na depresję. Czasu jest bardzo mało. Nie można zmarnować ani chwili. W takich sytuacjach należy pokierować ją do specjalistów – mówi. Dodaje jednocześnie, że takim osobom należy uświadomić ogromną wartość, jaką jest życie. – Niestety, świat robi wszystko, by to zanegować – uważa kapłan. – Człowiek w ciągu swojego życia odbiera wiele sprzecznych i nielogicznych komunikatów. Z jednej strony aborcja i eutanazja, z drugiej – in vitro.

Frustrujące bodźce

Na pewno znaczna część prób samobójczych jest wynikiem choroby, depresji bądź zaburzeń osobowości. – Człowiek nie radzi sobie ze sobą i swoim życiem po prostu dlatego, że jest zwyczajnie chory i wymaga opieki, a środowisko nie dostrzegło w porę tego problemu – przypomina Anna Mrozowicz. Warto podkreślić też nasilający się wśród młodych ludzi problem izolacji od realnego świata. – Wydaje się, że wzrasta tendencja do zamykania się w domu i spędzania dowolnej ilości wolnego czasu np. przed telewizorem czy komputerem, co jest niebezpiecznym zjawiskiem powodującym poczucie odrealnienia, osamotnienia, może rodzić frustracje, depresje i inne choroby cywilizacyjne. W ten sposób poszerza się krąg uzależnionych choćby od gier komputerowych, surfowania w sieci, co w efekcie wiąże się z utratą kontroli nad własnym życiem – dodaje.

Co ciekawe, z jednej strony obserwujemy młodzież zdolną, wykształconą, świetnie obeznaną z osiągnięciami cywilizacyjnymi, która sprawnie porusza się w świecie rzeczy, znając się na nowinkach technicznych, z drugiej zaś ta sama młodzież ma coraz większe trudności w nawiązaniu prawidłowych relacji w bezpośrednim kontakcie np. z rówieśnikami. Bez względu na to, jakie motywy skłaniają młodego człowieka do targnięcia się na własne życie, należy się lepiej przyjrzeć zaniedbaniom dorosłych. Rozmawiając z psychologami i pedagogami, można wnioskować, że problem samobójstw wśród młodych ludzi to niewątpliwie przejaw także kryzysu więzi międzyludzkich (rozbite rodziny, małodzietność). Szaleńcze tempo życia dorosłych, którzy pochłonięci pracą zawodową spychają odpowiedzialność za wychowanie na szkołę, Kościół czy inne instytucje wychowawcze, to także jedna z możliwych przyczyn, o których nie można zapomnieć.