Jestem ludożercą

[21:28] Lars: (...) upokorzenie to początek drogi duchowej – czy myślał pan o synu marnotrawnym pisząc podany przeze mnie cytat z Pańskiej książki ?
[21:29] Jan_Grzegorczyk: Na to zdanie otworzył mnie najbardziej ksiądz Jan Twardowski. Natomiast przypowieść o synu marnotrawnym jest na pewno moją ukochaną przypowieścią. Nie wiem jak człowiek bez niej mógłby sobie poradzić. Tłumaczyłem wraz z żoną książkę "Powrót syna marnotrawnego" Henriego Nouvena. Wszystkim ją polecam.

[21:30] zaz: Co Pan Jan Grzegorczyk chciałby poradzić ludziom, którzy szukają bliskości z Bogiem?
[21:32] Jan_Grzegorczyk: Każdy ma swoją drogę do Boga. Ja osobiście jestem zakochany w ludziach. Jestem ludożercą. Codziennie wyprawiam się na łowy. Od ponad dwudziestu lat właściwie bezustannie robię wywiady. Ale to nie sprowadza się do druku tekstu. Z większością ludzi, z którym
[21:34] Jan_Grzegorczyk: i rozmawiam, zaprzyjaźniam się. Jestem otwarty na wszystkich ludzi. Nie tylko wierzących. Myślę, że jeśli mam jakąś siłę pisarską to bierze się ona między innymi z tego, że przebywam w różnych środowiskach. Pracuję w różnych wydawnictwach. Kościelnych i świeckich.


[21:34] Didymos: czy uważa się Pan za człowieka z misją? nie wiem.. np. powiedzenia człowiekowi prawdy o nim samym, albo inną?
[21:36] Jan_Grzegorczyk: To znaczy nie jestem nic mądrzejszy od ludzi do których się zwracam. Raczej dzielę się swoją fascynacją. Przekonuję do siebie ludzi, którzy bywają na siebie zamknięci. Po napisaniu powieści o Groserze dostałem wiele podziękowań od ludzi z obrzeży Kościoła
[21:36] Jan_Grzegorczyk: że zmieniłem ich widzenie księży.
[21:37] Jan_Grzegorczyk: Jakąś misję pełnię tak jak każdy z nas. Od czasu do czasu, gdy nie upadnie i daje antyświadectwo.
[21:38] Jan_Grzegorczyk: Myślę, że moim największym darem jest słuchanie człowieka. Wiele razy ludzie mówili, że powierzali mi jakieś sprawy, których nikomu przedtem nie mówili. Więc próbuję ten dar wykorzystać./

[21:38] Groser: Jak by Pan określił samego siebie: katolicki intelektualista? medialny prowokator? wierny syn Kościoła?
[21:39] Jan_Grzegorczyk: Żaden z tych terminów mi właściwie nie odpowiada./

[21:39] zaz: Wrażliwość pisarza przeszkadza czy ułatwia życie?
[21:40] Jan_Grzegorczyk: Ułatwia pisanie i docieranie do ludzi, ale cenę płaci się ogromną. Chociażby bezsenność. Kiedy o czymś rozmyślam albo piszę , trudno mi spać.
[21:41] Jan_Grzegorczyk: Zagryzam się często, przeżywam wiele wątpliwości, ale bez wątpliwości jak mi mówił Brandstaetter, człowiek jest miernotą./

[21:41] alba: Już dwukrotnie wspomniał pan ks. Twardowskiego, czy spełnił jakąś wyjątkową rolę w pana życiu?
[21:42] Jan_Grzegorczyk: Tacy ludzie jak on ratują wiarę w człowieczeństwo, w kapłaństwo. Kocham księdza Jana. Karmię się nim. I za łaskę poczytuję, że parę razy się z nim zetknąłem osobiście./

[21:42] Lars: Każdy człowiek czegoś w życiu poszukuje – oczywiście wiele rzeczy potrzebuje, ale jest coś co najbardziej w świecie pragnie – co dla Pana jest tym sensem życia (przepraszam jeśli pytanie jest zbyt osobiste):)
[21:44] Jan_Grzegorczyk: Czego pragnę? Każdego dnia budzić się na nowo i szukać Boga i bliźniego. Nie ulec pokusie nudy, rozpaczy, zniechęcenia. Czuję się szczęśliwy, choć nieraz objawiam to w kulawy sposób.
[21:45] Jan_Grzegorczyk: Akceptować życie jakim jest. Odnajdywanie Boga w drugim człowieku, to takie proste i takie trudne.
[21:45] Jan_Grzegorczyk: Codziennie doświadczamy tej mistycznej rzeczywistości i tyle razy jesteśmy ślepi.

[21:45] baranek: W tym ostatnim opowiadaniu o księdzu Groserze jest opis eksplozji podczas Pasterki :) - dotąd wydawało mi się, że Bóg przychodzi w ciszy. Skąd pomysł na odkrycie Go w huku ?
[21:46] Jan_Grzegorczyk: Opisałem prawdziwe zdarzenie. Byłem we Włoszech u zaprzyjaźnionych sióstr, gdzie w czasie pasterki jakiś szaleniec podłożył bombę w konfesjonale.
[21:48] Jan_Grzegorczyk: Na szczęście ładunek nie eksplodował do końca. Ludzi wyprowadzono na dziedziniec i tam dokończono pasterkę pod gwiazdami. Podobno ci ludzie nigdy nie mieli takiego poczucia wspólnoty. Pan Bóg przychodzi do człowieka w sposób nieograniczony i nieodgadniony.

[21:48] zaz: Podoba mi się humor niektórych sytuacji. Czym jest dla pana humor?
[21:49] Jan_Grzegorczyk: Humor to jest coś absolutnie podstawowego. Twardowski powiedział mi, że komik zbawi świat.
[21:49] Jan_Grzegorczyk: Niestety mówił też, że tak mało tego i humoru w polskim Kościele.
[21:51] Jan_Grzegorczyk: A mieliśmy takie wspaniałe wzorce. Jan Paweł II, który twierdził, że kichnięcie może mieć głęboki sens teologiczny. We Wrocławiu. A w Bydgoszczy , gdy , mu krzyczeli niech żyje Papież, opowiedział o człowieku, który nie rozumiał tych krzyków i zaczął wołać
[21:51] Jan_Grzegorczyk: "niech żyje łupież". Pamiętam jak dostojnicy obbok niego nie wiedzieli najpierw jak zareagować.
[21:52] Jan_Grzegorczyk: Humor najlepiej otwiera człowieka na drugiego. Oczywiście, czymś innym jest chory humor, tzw. rozpacz na wesoło.

[21:52] zaz: Twardowski powiedział też, że ,,Pan Bóg wymyślił humor, by ocalić czułość,, Coś w tym jest, prawda?
[21:53] Jan_Grzegorczyk: Z całą pewnością. Czuły też jestem. Łatwo się wzruszam. Często mnie to gubi.
[21:54] Jan_Grzegorczyk: Kiedyś dziękując księdzu publicznie w imieniu rodziców dzieci pierwszokomunijnych tak się wzruszyłem, że mi łzy pociekły, a mówiłem do księdza, którego wady bywały powodem mojego zgorszenia.
[21:55] Jan_Grzegorczyk: Czułość nieraz odbiera mi rozum. Ale to dobrze , że od czasu do czasu jestem taki nagi i bezbronny./


[21:55] Groser: nie kusi Pana żeby napisać coś o polskiej współczesnej młodzieży (jak mówią - pokoleniu JP2)?
[21:56] Jan_Grzegorczyk: Nie wiem czy stać by mnie było na powieść o polskiej młodzieży. Nie lubię patrzeć na świat w kategoriach wiekowych. Ja lubię znajdować młodzieniaszków w staruszkach i vice versa. U mnie świat nie dzieli się na pokolenia./
[21:57] Jan_Grzegorczyk: A najbardziej interesują mnie ludzi starzy. Stary człowiek jest jak płonąca biblioteka. Wiem, że mówię rzeczy dla mnie niebezpieczne, ale tak jest.