Gdzie jest Bóg?

Autorem tego odkrycia jest Paweł. Jego odwagę możemy jeszcze bardziej docenić, jeśli uświadomimy sobie, że o tym swoim odkryciu pisał do korynckich chrześcijan w czasie, gdy w Jerozolimie wznosiła się jesz­cze Świątynia z kamieni^[16].

Czy nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży w was mieszka? (...) Świątynia Boga jest święta i wy nią je­steście! (1 Kor 3,16-17).

Czy nie wiecie, że wasze ciało jest świątynią Ducha Święte­go, który jest w was? Macie Go od Boga i nie należycie już do siebie (1 Kor 6,19).

Dzięki zamieszkaniu Ducha Świętego w głębokościach serca, Bóg staje się bardziej obecny w chrześcijaninie niż chrześcijanin dla siebie samego - interior intimo meo, wedle słynnych słów Augu­styna z Wyznań III, 6,11 - człowiek wierzący z kolei, odkrywając, że jest przybytkiem Boga, przygotowuje się do „oddawania chwa­ły Bogu w swoim ciele” (zob. 1 Kor 6,20). Z płaszczyzny świątyni rytualnej i sakralnej przechodzi się w ten sposób do płaszczyzny egzystencjalnej osoby, w jej codziennym, konkretnym życiu. I w in­nym miejscu ten sam Paweł, po oświadczeniu: „To my jesteśmy świątynią Boga żywego" (2 Kor 6, 16), natychmiast pokazuje, że prawda ta jest wypełnieniem obietnicy złożonej przez Boga pod­czas Wyjścia z Egiptu, wskazując w ten sposób na pewnego rodza­ju myśl przewodnią, która łączy całą historię zbawienia: „Pośród nich będzie moje mieszkanie. Będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem" (zob. Kpł 26,11-12; Ez 37,27).
Również Jan, który zwraca szczególną uwagę, bardziej niż inni autorzy Nowego Testamentu, na temat „gdzie jest Bóg", przypomina niezwykle ważne słowa Jezusa wypowiedziane w godzinie Jego przejścia z tego świata do Ojca (zob. J 13,1): „Każdy, kto Mnie miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Oj­ciec mój umiłuje go. Przyjdziemy do niego i będziemy u niego mieszkać" (J 14,23). Przybytek Boga, Szekina Boga Ojca i Syna, poprzez Ducha Świętego znajduje swoje miejsce w osobie wie­rzącej, w chrześcijaninie, który kocha Jezusa i zachowuje Jego słowo^[17]: oto jest ostateczny przybytek Boga w historii! Chwa­ła Boża objawiła się na górze Synaj, zstąpiła do swego ludu w Namiocie Spotkania i wędrowała z Izraelitami aż do Ziemi Obiecanej, zamieszkała w Miejscu Najświętszym, w sercu świą­tyni, podążała za ludem na wygnaniu i wraz z nim powróciła do Jerozolimy, znajdując sobie miejsce w świątyni, do której udawał się Jezus, dostrzegając w niej widzialny znak obecności Boga. Wreszcie Szekina stała się obecnością pełną i ostateczną w Jezusie Chrystusie i poprzez Niego - Syna Bożego umarłego i zmartwychwstałego - teraz już Trójjedyny Bóg zamieszkuje w każdym chrześcijaninie.
Gdzie jest Bóg? Co jest miejscem Jego obecności? Bóg za­mieszkuje w każdym chrześcijaninie i jednocześnie we wspól­nocie osób wierzących, w ciele Chrystusa, świątyni Boga: „Osta­tecznym przybytkiem Boga, jedyną świątynią, jaka powinna zająć miejsce wszystkich tymczasowych namiotów, jest sanktuarium, którym mamy się stawać przez Jezusa, który żyje w nas wszyst­kich i który, z Ojcem i Duchem, wznosi w nas przybytek Boga"^[18]. Znakiem tej obecności - możemy dodać - jest chleb i wino eu­charystyczne, ciało i krew Jezusa, synteza całego Jego życia^[19], od Jego preegzystencji u Ojca, aż po Jego przyjście w chwale. Życia, które w ziemskim wymiarze oddał w wolności i z miłości do Boga i ludzi, ucząc nas w ten sposób żyć jak On, umierać, ofiarując we właściwym momencie nasze życie, tak jak On to uczynił, w na­dziei, że wszyscy osiągniemy życie wieczne.

-----------------------------------------------------

[16] Por. E. Bianchi, „Non sapete che lo Spirito di Dio abita in voi?", Qiqajon, Bose 1998.
[17] Na temat zamieszkania Boga w wierzącym zob. także N. Siffer-Wiederhold, La presence divine a l'individu d'apres le Nouveau Testament, Cerf, Paris 2005.
[18] L. Bouyer, „La Shekinah": Dieu avec nous, Bible et vie chretienne 20 (1957-1958)22.
[19] Zob. Ireneusz z Lyonu, Przeciwko herezjom 3, 16, 7.