Bądź pochwalony, Boże

Z Psalmu 145

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.

Świetny artysta – powie ten i ów na wystawie jakiegoś znanego malarza. Dobry fachowiec –  powie ktoś inny oglądając świeżo wyremontowaną łazienkę. Zna się na rzeczy – oceni ortopeda oglądając na rentgenie, jak jakiś bliżej mu nieznany lekarz scalił kości jego nowego pacjenta. Dlaczego czegoś podobnego nie powiedzieć o tym, który stworzył cały świat, a w nim rozumnego i wolnego człowieka? Czyż stworzenie czegoś takiego nie powinno być w ludzkich oczach podstawą do wielbienia tego, który za tym dziełem stoi?

Świat wielbi Boga. Samo jego istnienie jest pieśnią ku czci stwórcy. Gorzej z ludźmi. Często też z tymi, którzy uważani są za Jego wyznawców. Tak się asekurują, by nie wyjść na dewotów… Czemu nie pochwalić, skoro jest za co?

Moje słowa są małe, Panie Boże. Wiem, że nigdy nie oddadzą tego, jak jesteś wielki, dobry, mądry, sprawiedliwy… Ale choć pewnie nieudolnie, zawsze chcę oddawać Ci cześć. Bo na ile ludzki rozum potrafi ogarnąć, wiem kim jesteś, Panie. I wiem ile Ci zawdzięczam.