O wierze i zwątpieniu w cierpieniu

[12:27] Didymos: a czy dla Was Jezus historii to ten sam, co Chrystus wiary?
[12:28] aprylka: hm... Jezus jest jeden :)
[12:29] Didymos: Aprylka, mentalnie łatwo się to dziś rozdziela, a to pozostaje nie bez wpływu na religijność, staje się ona czymś w rodzaju rzewnego wspominania tylko, bez żywych, aktualnych odniesień
[12:29] aprylka: łatwo? ja nie potrafię - nawet nie widzę sensu takiego rozdziału - ale ja wszak krótkowidz;)
[12:31] Didymos: wystarczy się przyjrzeć religijności, oczywiście są (na szczęście) tendencje żywego przeżywania misteriów, ale w zdecydowanej większości to jednak wciąż obyczajowość ludowa i poszukiwanie newsów w "szarzyźnie"
[12:32] aprylka: hm... mądre to - tak mądre, że nie kapuję [gafa]
[12:33] Didymos: wystarczy sobie wciąż zadawać pytanie: "kim On jest dla mnie?" i wszystko staje się jasne
[12:34] aprylka: "Ty jesteś teofanią eschatologiczną, która podtrzymuje ontologicznie intencjonalność naszych relacji podświadomych i interpersonalnych." ;)
[12:35] aprylka: a tak po prostu to jest Bogiem - Panem i Królem życia - i tyle :)
[12:37] Didymos: zaraz, zaraz... ale w tym zdaniu zacytowanym jest chyba jakiś przekręt... "intencjonalność... podświadomości". :/
[12:39] aprylka: może i jest - nie wiem ;) - rzecz w tym, że dość często Bóg wydaje się jako ktoś odległy - kogo nie rozumiemy wcale...
[12:40] Didymos: rozumienie przychodzi wraz z zawierzeniem
[12:40] aprylka: z pewnością :) choć wiadomo, że człowiek nigdy nie zrozumie do końca Boga
[12:42] aprylka: ja już dawno przestałam starać się zrozumieć - po prostu kocham - mimo wszystko i wbrew wszystkiemu - choć zdaję sobie oczywiście sprawę z tego że wciąż kocham za mało :)
[12:43] Didymos: zawierzenie, to wszystko, choć pęd do rozumienia jest oczywisty i nienaganny, to wierzący powinien przyjąć odwrotną kolejność: zawierzyć by rozumieć
[12:44] aprylka: poza tym myślę, że warto (za)wierzyć nawet jeśli się nie rozumie - z Bogiem się nie straci przecież :)
[12:44] Uanik: Boże, choć Cię nie rozumiem, jednak nad wszystko miłuję (...)
[12:44] aprylka: o właśnie :)
[12:46] aprylka: "...Twe słowo mylić nie może" :)
[nieco później - przyp. red.]
[13:03] lucas_m: jak myślicie, czy wiara jest tylko pięknym rodzajem strachu?
[13:03] aprylka: nie, bo ja choć wierzę - a właściwie dlatego, że wierzę - to się nie boję
[13:03] Didymos: Lucas, zależy jak kto Boga pojmuje
[13:03] aprylka: "jeśli Pan ze mną, to któż/ cóż przeciw mnie..." :)
[13:04] Flau_na_czacie: niektórym ten Pan służy za protezę
[13:04] aprylka: no tak - jak sobie wyobrazimy Boga jako surowego Sędziego - to się będziemy bać...
[13:04] Didymos: problem zazwyczaj leży nie tyle w idei, ile w jej wcieleniu w życie, choć są idee budowane z założenia błędnie
[13:05] aprylka: ale to tylko część prawdy (takie wyobrażenie) - a jak wiadomo półprawda nie jest prawdą
[13:05] Flau_na_czacie: czyli nie znamy prawdy o Bogu
[13:05] Didymos: znamy
[13:06] Flau_na_czacie: część prawdy, a to nie cala prawda
[13:06] lucas_m: nie chodzi o oblicze Boga
[13:07] Didymos: znamy tyle, ile potrzeba do pełni życia, twierdzenie jakoby Bóg nie odkrył nam prawdy o Sobie, nie jest prawdziwe
[13:07] lucas_m: tylko o to, czy strach przed nicością pomaga przyjąć Jego istnienie, co z pewną kwestią, w jakim stopniu człowiek naprawdę wierzy, a w jakim chce wierzyć lub się okłamuje
[13:07] aprylka: a o co - jak nie o nasze wyobrażenie o Nim??
[13:07] Didymos: Lucas, chodzi właśnie o to Oblicze, dokładnie o to i o nic więcej
[13:08] lucas_m: no właśnie nie, chodzi o to, czy jest czy nie ma i czy się po prostu chce, żeby był ze strachu
[13:08] Luiza: ze strachu przed czym?
[13:08] lucas_m: przed końcem życia oczywiście
[13:09] lucas_m: przed bezsensem życia
[13:09] Flau_na_czacie: są różne motywy, strach pewnie też odgrywa rolę
[13:09] Luiza: czyli wiara uatrakcyjnia koniec?
[13:09] lucas_m: wiara daje nadzieję
[13:09] Flau_na_czacie: przenosimy pragnienia niezaspokojone na tym świecie w nieokreśloną przyszłość
[13:09] Flau_na_czacie: tu cierpimy, to wymyślamy krainę bez cierpienia itp.
[13:10] Luiza: chyba nie strach "goni" do wiary
[13:10] Luiza: ale potrzeba
[13:10] Didymos: ostatecznie jest mniej ważne, z jakich motywów, kto szuka Boga, ważne, by nie był to motyw wyłącznie egoistyczny, jak szuka, to znajdzie, tylko musi szukać, a nie zatrzymywać się na własnych wyobrażeniach
[13:11] Didymos: teoria psychologiczna o powstaniu religii nie należy do tych z gatunku poważnych teorii naukowych
[13:12] Flau_na_czacie: co mówi ta teoria?
[13:12] Didymos: bliska ona jest bowiem tej socjologicznej, czyli marksistowskiej
[13:13] Didymos: właśnie to, że człowiek sobie stworzył boga ze strachu np.
[13:13] Flau_na_czacie: może w człowieku jest instynkt do tworzenia Boga
[13:13] Didymos: nie instynkt, a raczej pokusa
[13:14] Flau_na_czacie: nie wystarczy mu to, co na ziemi, więc szuka dalej
[13:14] Flau_na_czacie: tylko, gdzie
[13:14] Reflex: A może w Bogu instynkt do Tworzenia Ludzi??
[13:14] Flau_na_czacie: reflex
[13:14] Flau_na_czacie: ulegając tej pokusie człowiek stworzył największe religie?:)
[13:15] Didymos: człowiek jest istotą, która bez miłości żyć nie może; zawsze szuka wypełnienia; może wygodnie mu wypełniać się namiastkami, ale one nie dadzą wypełnienia
[13:16] Reflex: Człowiek tworzy religie? Skoro człowiek kreuje wszystkie religie - to jest to czysto ateistyczna czynność
[13:16] Didymos: poza tym, jak mawiali najwybitniejsi religioznawcy, człowiek jest naturaliter religiosus
[13:16] Flau_na_czacie: kreuje niezupełnie świadomie
[13:17] Luiza: ateizm fundamentem religii :| ciekawe co ateiści na to
[13:17] Flau_na_czacie: więc może to ten instynkt właśnie:)albo ta pokusa
[13:17] Didymos: kreuje wtedy, gdy sam chce tworzyć sobie Boga według siebie; istotą religii jest zaś przyjmowanie objawionego obrazu Boga
[13:17] Reflex: Flau ---- więc człowiek jest nieświadomym ateistą
[13:18] Flau_na_czacie: przyjmuje własne wyobrażenia na temat Boga, które przyszły z zewnątrz, w odpowiedzi na te własną tkwiącą w nim potrzebę Boga
[13:18] Didymos: przyjmuje tak wtedy, gdy jest zadufany w sobie