Szlakiem białej muszli

Podczas rodzinnego spaceru po lesie w okolicach Krakowa zobaczyłam coś, czemu musiałam zrobić zdjęcie. Obok narysowanego na korze drzewa znaku szlaku turystycznego, był również znak przedstawiający jakby żółte słońce na niebieskim tle. Później dowiedziałam się, że takie znaki są też w innych miejscach, także w naszym regionie, np. w Zawadzie, Braciejowej, Pilźnie. Nie znałam wcześniej tego znaku, dlatego bardzo mnie zainteresował. Po przeszukaniu internetu okazało się, że nie jest to symbol słońca, a muszli. Oznacza szlak św. Jakuba. To droga, która może nas doprowadzić do celu, jakim jest Santiago de Compostela, miasto w Hiszpanii. Pielgrzymi wierzą, że tam właśnie znajduje się ciało św. Jakuba, patrona pielgrzymów.

W Polsce szlaki jakubowe rozpoczęto wyznaczać w 2005 roku. Łącznie liczą niemal 7 tys. km. Odcinek zwany Via Regia rozpoczyna się na granicy polsko-ukraińskiej w okolicach Medyki i prowadzi przez Podkarpacie, Małopolskę, Górny i Dolny Śląsk aż do granicy z Niemcami w Zgorzelcu. W całej Europie można wędrować trasą białej muszli.

Ludzie zainteresowani kultem świętego z Composteli łączą się w grupy nazywane Bractwem św. Jakuba. Mają oni charakterystyczne peleryny i kapelusze oraz to, co najbardziej charakterystyczne - duże białe muszle. Członkowie bractwa otrzymują książeczkę, w której zapisują przebytą trasę po drogach jakubowych. Podają tam kilometry oraz przybijają pieczątki z różnych miejsc, do których dotarli. Takie bractwo jest obecne także w naszej diecezji, przy parafii św. Jakuba w Brzesku. Międzynarodowym symbolem pielgrzymów jest muszla w kształcie rozłożonego wachlarza. Przypomina otwartą dłoń gotową do dobrych uczynków. Symbolizuje także zachód słońca, czyli symbol ratunku przed potępieniem.

Camino to słowo pochodzące z języka hiszpańskiego i oznaczające "drogę". Przyjęto używać tego słowa na określenie szlaków jakubowych. Wędrując po Camino de Compostela, idąc po bezdrożach, lasach, podziwiając piękno, nie tylko Polski, każdy pielgrzym może w końcu pobyć chwilę w ciszy, usłyszeć własne myśli, odnaleźć na nowo siebie.To bardzo ważne, szczególnie gdy nasze życie jest naznaczone ciągłą gonitwą i stresem. Potrzeba chwili samotności, w której możemy wypowiedzieć coś przed sobą samym i przed Bogiem. Wydaje mi się, że właśnie dlatego szlaki jakubowe przyciągają w obecnych czasach tak wiele osób. Też chciałabym dołączyć do takiej grupy i wybrać się w drogę takim szlakiem. Może po zakończeniu intensywnego roku szkolnego zrealizuję to marzenie...